အနုပညာရွင္မ်ားရဲ့ရင္ခံုသံအေမး
> 09/16/2009
> 0 Comment(s) <http://ayecherry.weebly.com/
>
> အနုပညာရွင္မ်ားရဲ့ရင္ခံုသံအေမး
>
>
> *ကၽႊန္ေတာ္ေမးတဲ.အႏုပညာ၇ပ္၀န္း
> ဟီးေပ်ာ္စ၇ာေကာင္းမွာပါေနာ္။ ကိြ ကိြ ကိြ...........:P
>
>
>
> 1.ေမး။ ။ကဲထက္ထက္မိုးဦး၇ဲ.ပထမဆံုးေယာက်
> ေျဖ။ ။ေအာ ဒါကေတာ.သူေတာင္ေမ.ေနဘီလားမသိတာ ဟီး ကၽႊန္ေတာ္လဲမတိ
> မတိ....:P
>
> 2.ေမး။ ။ဒီႏွစ္အကယ္ဒမီေပးပြဲမွာ မင္းသမီး ဆု ဘာလို.မ ပါ၇တာလဲသိလား။
> ေျဖ ။ ။ ေအာ ဒါကလား ဒီလိုပါ ဟဲဟဲ ဒီတခါ ဂမ္ဘာ၇ီလာေတာ. သူ.စိတ္ျကိုက္
> မင္းသမီး မေတြ.သြားဘူးနဲ.တူတယ္ ဟီး။
>
> 3.ေမး။ ။ျမန္မာrapperေတြထဲမွာ ေကာပီ ေတြကို ဒိုင္ခံ
> မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ပီးဆိုေနတာ
> ေျဖ။ ။ေအာ ဒါက ကေလးေမးေတာင္သိတယ္ ေလ ေဂါလီေတာ္ကီေကာ္ပီစိုင္းစိုင္း
> ေလ မတိဘူးဘူးလားဒါေတာင္ ပိနး္ပ။
>
> 4.ေမး။ ။ျမန္မာမင္းသမီးေတြထဲမွာ မ်က္နွာေျပာင္အတိုက္ဆံုး
> မင္းသမီးကိုသိလား။
> ေျဖ။ ။တိပ တိပ မိုးေဟကို ေလ
> တိုက္တာမဟိုဘက္ကမ္းေတာင္လြန္တယ္
> ၇ွက္လြန္းလို. က.ိုမ်က္နွာကို ဓားနဲ.လီွးမိမွာ အမွန္ဘဲ
> ေအာ..ဒါကလဲသူကခ်က္ေျကာနဲ.၇ွက္ေျ
> လုပ္ေနက်ဆိုေတာ.လဲ ၇ိူးေန ဘီထင္ ပ။
>
> 5.ေမး။ ။modelတစ္ဦး ျဖစ္လာ၇င္ အဓိက လိုအပ္ခ်က္ကဘာလဲတိ လား။
> ေျဖ။ ။ေအာဒါလား စပြန္ဆာ ေလ မတိဘူးလားဟ ငါေတာင္ေပးထားေသးတယ္ ဟီး။
>
>
> 6.ေမး။ ။မိုးေဟကို၇ဲ.ေျခ၇ာကို ဘယ္သူေတြနင္းနိွင္ ပီလဲ။ နဲနဲေတာ.ခက္တယ္ေနာ္။
> ေျဖ။ ။ထင္သေလာက္လဲ မခက္ဘာဘူးေနာ္ တိတယ္ေလ ပပ၀င္းခင္၊
> ေမနန္းေခါင္၊စႏီၵျမင့္လြင္၇ယ္ ပီးေတာ. ......ဘယ္သူပါလိ္မ္.
> ေအာတိဘီ..ခ်စ္စနိုးဦးေလ။(မျကည္.
>
> 7.ေမး။ ။အနဂၢ၇ဲ.ခုgirlfriendကိုတိလား။ ဟဲဟဲဟဲ.....
> ေျဖ။ ။အင္း ဘယ္တူဘာလိမ္.ေနာ္......... ........ေအာတိဘီအန္တီ
> ႏြဲ.၇ည္၀င္း၇ဲ.ခ်စ္သမီးေလးေလ..(
>
> 8.ေမး။ ။မင္းသမီးေတြထဲမွာ ဘယ္သူ အပ်ိဳက်န္ေသးလဲ။
> ေျဖ။ ။ဘာကိုေျပာတာလဲဟင္..အိမ္ေထာင္မျ
> မ၇ိွတာျကာဘီေလ မတိဘူးလားဗ်။
>
> 9.ေမး။ ။ခုတေလာအႏူခြက္နဲ.ေ၇ႊခြက္နိုက္
> ေျဇ။ ။ျကားပ ဟိုေကာင္ေလ ...ေကာ္ပီစိုင္းစိုင္းေလ တားတား အသည္းေလး ၀တ္မွဳံ
> ကို နွိက္သြားတာေလ အဲမွားလို.......မသြားတာေလ ။အဟင္. အဟင္. .......... း(
>
> 10.ေမး။ ။ကိုျကီးေဂ်ာက္ဂ်က္ ခု၇ိုင္းတာေတြမဆိုေတာ.ဘူးလို. ျကားတာ ခုဒါဆိို
> ဘာေျပာင္းဆိုေနလဲဟင္တိလား။
> ေျဖ။ ။တိတယ္ေလ ၇ိုင္းတာမဆိုေတာ. ဘုးတဲ. ခု ဆဲတာဘဲဆိုေတာ.မယ္တဲ.ဟီး။
>
>
> ကဲဒီတေခါက္ေတာ.ဒီေလာက္ဘဲေနာ္ ဟီး................. :P
> က်န္တာေနာက္မေမးေတာ.မယ္။
>
>
> တခ်က္ျပံဳး၇င္တ၇က္အသက္ပို၇ွည္
>
> ဖုန္းမွားသြားလို႔ <http://ayecherry.weebly.com/
> 09/02/2009
> 0 Comment(s) <http://ayecherry.weebly.com/
>
> ဖုံးသံၿမည္လာတယ္
> "ဟယ္လုိ...မိန္းမလား"
> "ရွင္.........."
> "မိန္းမလား.........လုိ့....."
> "မဟုတ္ပါဘူးရွင္...ကြ်န္မကဒီအိ
> "ေၾသာ္...ေအးေအး...မင္းမမေလးေကာ
> "ဟုတ္..."
> "ေခၚေပးကြာအေရးၾကီးလုိ့"
> "..ရွင္...မမေလးကသူ့အမ်ဳိးသားနဲ
> "ဘာ.....သူ.ေယာကၤ်ားနဲ့ဟုတ္လား.
> "အင္းေလ..ဟုတ္ဘူးလား"
> "ဒီမွာငါကမွ..သူ.ေယာက်ၤား...မွ
> ေကာင္မကေတာ္ေတာ္လင္ေပါေနတယ္မွတ္
> ခုလင္ငယ္နဲ့အိပ္ေနတယ္ေပ့ါ......
> ေတာက္...ေသမယ့္သာမွတ္...
> ေဟ့...ေဟ့..ဒီမွာ...မင္းအခုခ်က္
> အေကာင္ကုိေကာ..သတ္ပစ္စမ္းကြာ.."
> အိမ္ေဖာ္မေလး..ဆတ္ခနဲတုန္သြားျ
> "ရွင္..!!!! ...မ...မ..လုပ္ပါရေစနဲ့ရွင္"
> "ေတာက္...နင္ပါေသခ်င္လုိ့လား...
> ၃ ေလာင္းျပဳိင္ျဖစ္သြားမယ္...နား
> အံဆြဲထဲမွာေသနတ္ရွိတယ္...ႏွစ္ေ
> ၾကားလား...ျဖစ္သမွ်ငါရွင္းမယ္..
> "ဟုိ... ဟုိေလ......."
> "ဟုိေလ ဒီေလလုပ္မေနနဲ့..ဘာလဲ..နင္ပါေ
> "မဟုတ္ပါဘူးရွင္....သ.သ..သြားပါ
> ခဏအၾကာ....ဒုိင္းခနဲေသနတ္သံႏွစ္
> "ျပီး..ျပီးျပီ..ဘာ..ဘာဆက္လုပ္
> "ေအး...ျပီးရင္..ဂုန္နီအိတ္နဲ့
> ျပီးရင္ေျပာ.."
> အနည္းငယ္ၾကာျပီးေနာက္.....
> "ျပီးျပီ...ဆက္ေျပာ..."
> "ျပီးရင္....အိမ္ေရွ့ကေရကန္ထဲ
> "ရွင္...ဘာၾကီး.........."
> "ေရကန္ေဟ့...ေရကန္...နားေလးေနလာ
> "ဟုိ..ဟုိေလ...အိမ္ေရွ့မွာေရကန္
> "ဘာ...ဟုတ္လုိ့လား"
> "ဟုတ္....ဟုတ္..."
> "ဒါ..ဒါျဖင့္.phone နံပါတ္ကေကာ..ဟင္..."
> "524895 ေလ...."
> "ဗ်ာ......အဟင္း..ဘယ္လုိေျပာ
> ဟုိ..ဟုိေလ...
> phone မွားသြားလုိ့..သိလား...ဒါပဲေနာ္
>
> ဘဲနင္းမိသူ <http://ayecherry.weebly.com/
> 0 Comment(s) <http://ayecherry.weebly.com/
>
> ဘဲနင္းမိသူ....:P
>
> လူသံုးေယာက္ကြယ္လြန္ျပီးေနာက္ေ
>
> ဂိတ္ဝမွာစိန္႔ပီတာ
> (ဂိတ္ဝေစာင့္တဲ့တမန္ေတာ္)ရပ္ေ
> ေကာင္းျပီ အခ်က္အလက္ျပည့္စံုတယ္…ေမာင္မင္း
> တစ္ခုေတာ့မွာခ်င္တယ္ ဒီမွာ"ဘဲ"ေတြသိပ္ေပါမ်ားတယ္…ဒါေ
> တက္မနင္းမိေစနဲ႔လို႔ စိန္႔ပီတာကအေသအခ်ာမွာၾကားျပီးဂိ
> ေကာင္းကင္ဘံုမွာေျခခ်ဘို႔ေတာင္
> အံ့စရာပါတဲ့။ ၅မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့လူသံုးေယာက္
> တစ္ေကာင္ကိုနင္းမိတယ္။ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို စိန္႔ပီတာေရာက္လာတယ္။
> အဲဒီလူနဲ႔႐ုပ္ဆိုးလြန္းတဲ့အမ်ိဳ
> "ကဲ…ဘဲကိုတက္နင္းမိသူ
> ေမာင္မင္း ရ႐ွိသင့္တဲ့အျပစ္ဒဏ္က
> ဒီအမ်ိဳးသမီးနဲ႔သံသရာတိုင္ေအာင္
> ေစသတည္းတဲ့"။ ၁၀မိနစ္ေလာက္ၾကာျပန္ေတာ့ေနာက္
> နင္းမိျပန္တာေပါ့။ ျမန္လိုက္တဲ့စိန္႔ပီတာ လွစ္ခနဲေရာက္လာတယ္။
> ဒီတစ္ခါပိုလို႔ေတာင္႐ုပ္ဆိုးတဲ့
> အမ်ိဳးသမီးပါလာတယ္။ ထုံးစံအတိုင္းအျပစ္ဒဏ္ကေတာ့ မကြဲမကြာအႏွီအမ်ိဳးသမီးနဲ႔
> ရာသက္ပန္ေပါင္းသင္းေစသတည္းေပါ့။ ေနာက္ဆံုးလူကေတာ့ အေတာ္ေသြးပ်က္ေနတယ္။
> ႐ုပ္ဆိုးတဲ့မိန္းမနဲ႔အိမ္ေထာင္
> ဂ႐ုတစိုက္ေနလိုက္တာအေတာ္ၾကာၾကာ
> ေရာက္ေတာ့ စိန္႔ပီတာေရာက္လာတယ္။ ညေနဆည္းဆာမွာသူ႔ကိုသာယာလွပတဲ႔
> ေခၚသြားတယ္။ အဲဒီမွာအလြန္ေခ်ာေမာလွပတဲ့အမ်ိဳ
> ေသခ်ာတာကေတာ့ သူနဲ႔အဲဒီအမ်ိဳးသမီးနဲ႔စံုဖက္ေ
> စိတ္လႈပ္႐ွားစြာနဲ႔ စိန္႔ပီတာကို
>
> ေမးလိုက္တယ္…"အ႐ွင္အဘယ္အမႈအရာေ
> ထိုက္တန္ရပါသလဲ"။ စိန္႔ပီတာမေျဖခင္ဘဲ အမ်ိဳးသမီးကဝင္ေျဖလိုက္တယ္…
> "႐ွင့္ကိစၥကိုေတာ့မသိပါဘူး…ကၽြ
> သတိလက္လြတ္ျဖစ္ျပီး အဲဒီေသာက္ဘဲတစ္ေကာင္ကိုနင္းမိတာ
> ..လို႔စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးေျပာလို
>
> ကဲ…ေနာက္ဆံုးတတိယလူဘယ္လိုဆိုတာ
> ထင္ပါတယ္။ လက္စသတ္ေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ကရုပ္ဆိုးအက်ည္းတန္
> လူဆိုတာက ကိုယ့္အားနည္းခ်က္ကိုသိပ္မစဥ္း
> သူရဲ႕ထိုက္တန္မႈေၾကာင့္ေကာင္းမႈ
> ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ…႐ုပ္ဆိုးလို
> "ဘဲ"နင္းမိသူေတြထဲက
> ေခ်ာေမာလွပသူေလးေတြရႏိုင္ပါေသး
>
> ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့တိုက္ဆိုင္မႈ<ht
> 09/02/2009
> 0 Comment(s) <http://ayecherry.weebly.com/
>
> ေတာ္ေတာ္ဆုိးတဲ႕ တုိက္ဆုိင္မွဳ
>
> မနီသည္ အတန္းထဲတြင္ အျမဲအိပ္ငိုက္ ေလ႔ ရွိ သည္။ တစ္ေန႔ မနီအိပ္ေပ်ာ္ေနစဉ္
> ဆရာမ။ ။ မနီ ကမာၻ ျကီး ကို ဘယ္သူ ဖန္ဆင္းခဲ႔လည္း မနီ အိပ္အိုက္ေနသျဖင္႔
> မၾကားေသာ္ေၾကာင္႔ သူမ ေနာက္ တြင္ ထိုင္ေန ေသာ ကို ျဖိဳးမွ ေဘာ႔ပင္ႏွင္႔
> ထိုး၍ သ တိ ေပးလိုက္ သည္။ ထိုအခါ မနီ။ ။" ဘုရားသခင္" ( လန္႔သြား သျဖင္႔
> ေရာင္၍ ေအာ္လိုက္သည၊္ ထို႔ေနာက္ သူမ ျပန္လည္ အိပ္ ေပ်ာ္သြား ျပန္သည္)။
> ဆရာမ။ ။ ေတာ္ လိုက္ တာ၊ ေနာက္ တစ္ခု ထပ္ေမးမယ္၊ တို႔ ရဲ႔ ကယ္တင္ရွင္ က
> ဘယ္သူလဲ သမီး ဆရာမေမး သည္ ကို မနီမ မၾကား ၊ အိပ္္ လို႔ ေကာင္း ေနသည္ ၊
> ထို႔ ေၾကာင္႔ ကိုျဖိဳးမွ ေဘာ႔ပင္ျဖင္႔ ထိုး၍ သတိ ေပး ရျပန္ သည္။ မနီ။ ။
> (လန္႔သြားျပန္ သျဖင္႔ ေရာင္၍ ထေအာ္ျပန္သည္၊ ထို႔ေနာက္
> တဖန္အိပ္ေပ်ာ္ျပန္ေလသည္ ) " ဂ်ီးဆပ္ ခရစ္" ဆရာမ။ ။ မွန္ ပါ တယ္၊ ဆရာမ
> ေနာက္ဆံုး တစ္ ခု ေမး ခ်င္ တာ ကေတာ႔ ၂၃ ေယာက္ေျမာက္ ကေလး
> ေမြးျပီးတဲ႔ေနာက္ မွာ ဧဝ က အာ ဒမ္ ကို ဘာ ေျပာခဲ႔ လည္း ။ ဒီတစ္ခါ ေတာ႔
> ကို ျဖိဳး အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ မနီ ကို ေဘာ႔ ပင္ႏွင္႔ နာနာ ထိုး၍
> သတိေပးလိုက္သည္။မနီ အေတာ္ နာ သြား သည္။ထို႔ေၾကာင္႔ အိပ္ ယာ မွ ႏုိုး လာ
> သျဖင္႔ ရုတ္တရတ္ ထလိုက္ ကာ မနီ။ ။ ေနာက္တစ္ ခါ ငါ႔ ကို ထပ္ ထိုး ရဲ
> ထိုးၾကည္႔ ၊ နင္႔ ဟာ ကို ထက္ပိုင္း ခ်ိဳးပစ္မယ္ ဆရာမခမ်ာ ဘုမသိ ဘ မသိ
> ျဖင္႔ သတိလစ္ သြား ရွာသည္။
>
> ဘီယာအျဖတ္ေတာ္သူ <http://ayecherry.weebly.com/
> 09/02/2009
> 0 Comment(s) <http://ayecherry.weebly.com/
>
> ဘီယာအျဖတ္ေတာ္သူ
>
> တစ္ခါတုန္းက မႏၱေလး နည္း ပညာ တကၠသိုလ္ ၾကီးမွာေပါ႔ သူငယ္ခ်င္း
> သံုးေယာက္ရွိတယ္ -ဘိတ္ ၾကီး ရယ္ ၊ သိုး ၾကီးရယ္ ၊ ငွက္ဖၾကီးရယ္တဲ႔။
> သူတို႔က ေသာက္ေဖာ္ ေသာက္ ဖက္ ေတြေပါ႔ ကြယ္။ သူတို႔က အရမ္းခ်စ္ၾကတဲ႔အတြက္
> ေသာက္ တိုင္းမွာ ညီတူမ်ွတူ ေသာက္ေလ႔ ရွိတယ္ တဲ႔။တစ္ေန႔ ေက်ာင္ း
> ပိတ္ခ်ိန္ သူတို႔ ခြဲသြားရတဲ႔အခ်ိန္မွာ..........
> ဘိတ္ၾကီးတစ္ေယာက္ထဲ ဘီယာဆိုင္ထဲ ဝင္လာသည္။ထို႔ေနာက္ ဘီယာသံုးခြက္ မွာ
> ျပီး တစ္ခြက္ျပီးတစ္ခြက္ ေသာက္ေလသည္။ထို႔ေနာက္ သံုးခြက္ ထပ္
> မွာသည္။ထိုအခါ စားပြဲ ထိုးက ဘီယာ ေအးေအး ေသာက္ခ်င္ ပါ က တစ္ ခါထဲ
> သံုးခြက္ မွာ ရန္ မလို ေျကာင္း၊ တစ္ခြက္ ကုန္ လ်ွင္ ေနာက္တစ္ခြက္ သူငဲ႔
> ေပးမည္ ျဖစ္ေျကာင္းေျပာေလသည္။ ထို အခါ
> ဘိတ္ၾကီး -မင္း ဘာသိလို႔လဲ ကြ၊ ငါ႔မွာ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ရွိေသးတယ္ကြ၊
> သူတို႔ႏွစ္ ေယာက္စာအတြက္ ပါ ေသာက္ေနတာ။
> ေနစဥ္ေနတိုင္း ဘိတ္ ၾကီး သည္ ထိုကဲ႔သို႔ ေသာက္ေလသည္။တစ္ လခန္႔ ျကာေသာအခါ
> ဘိတ္ၾကီး တစ္ ေယာက္ ဆိုင္ထဲ သို႔ ဝင္ လာ ကာ ဘီ ယာ ႏွစ္ခြက္ သာ မွာ ေလ
> သည္။ ထိုအခါ
> စားပြဲထိုး- ေနာင္ျကီး၊ ထူးဆန္းလွခ်ည္လား၊ ခင္ဗ်ား သူငယ္ခ်င္း တစ္ ေယာက္
> မ်ား ဆံုး သြားလို႔လားဗ်ာ။အဲဒီလို ဆို ရင္ ေတာ႔ စိတ္ မေကာင္း ပါဘူး။
> ဘိတ္ၾကီး - ဟာ မဟုတ္တာဗ်ာ၊ က်ဳပ္သူငယ္ ခ်င္းေတြ ဘာမွ မျဖစ္ၾကပါဘူး၊
> စားပြဲထိုး- ဟင္ ဒါဆို ၊ဘာလို႔ ဘီယာႏွစ္ခြက္ထဲ မွာ တာလဲဗ်။
> ဘိတ္ၾကီး -ေအာ္ ဒါလား ၊ က်ဳပ္ က ဘီယာ ျဖတ္လိုက္ ျပီဗ်၊ ဒီ ႏွစ္ခြက္ က
> က်ဳပ္သူငယ္ခ်င္းေတြ အတြက္ ေသာက္ တာ။
>
> မသဘာ၀ <http://ayecherry.weebly.com/
> 0 Comment(s) <http://ayecherry.weebly.com/
>
> မ သဘာ၀
>
> အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ ဘူတာရံုမွတည္းခုိခန္းသုိ႔ေရာက္
> အခန္းရဦးမလား ေမးသည္ မန္ေနဂ်ာမွ ဟာ ... အခန္းကုန္သြားၿပီ...
> မရွိေတာ့ဘူး.... အမ်ိဳးသမီးက ... အုိ ရေအာင္လုပ္ေပးပါ...
> အခ်ိန္လည္းမရွိေတာ့ဘူး... တျခားကုိသြားဖုိ႔မလြယ္လုိ႔ပါ... ထုိအခါ
> မန္ေနဂ်ာမွ .. အင္း.. ခင္ဗ်ားလုိခ်င္ရင္ တစ္ခန္းေတာ့ရွိတယ္... ဒါေပမယ့္
> အဲဒီအခန္းထဲမွာ ေယာကၤ်ား (၃) ေယာက္ ရွိတယ္....
> သူတုိ႔ေမးတဲ့ေမးခြန္းကုိေျဖႏုိ
> တစ္ေယာက္တည္းေအးေအးေဆးေဆး အိပ္လုိ႔ရမယ္.... အဲ.. မေျဖႏုိင္ရင္ေတာ့
> သူတုိ႔အားလံုးနဲ႔အိပ္ရလိမ့္မယ္.
> ရတယ္ေလ... အဲဒီအခန္းကုိပဲေပးပါ... အခန္းထဲေရာက္ေသာအခါ ..... ေယာကၤ်ား (၃)
> ေယာက္က အမ်ိဳးသမီးအားေမးသည္ အပင္ကပုပု.. အသီးကနီနီ.. အဲဒါဘာသီးလဲ...
> အေျဖမွန္မွာ စေတာ္ဘယ္ရီသီးျဖစ္သည္... အမ်ိဳးသမီးကလည္းသိသည္.. သုိ႔ေသာ္
> ခရမ္းခ်ဥ္သီးဟုေျဖလုိက္သည္... သုိ႔ႏွင့္ သူတုိ႔အိပ္လုိက္ၾကသည္...
> ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထုိေမးခြန္းပဲထပ္ေမးသည္ အမ်ိဳးသမီးကလည္း ခရမ္းခ်ဥ္သီးဟုပဲ
> ေျဖသည္... ေနာက္တစ္ေန႔မုိးလင္းေသာ္.... အခန္းထဲမွ ..... အမ်ိဳးသမီးေရာ
> ေယာကၤ်ား (၃) ေယာက္ပါ ထြက္မလာေသးသျဖင့္ မန္ေနဂ်ာမွ ဘာမ်ားျဖစ္ေနသလဲဟု
> သြားၾကည့္သည္... ထုိအခါအခန္းထဲတြင္ ေယာကၤ်ားသံုးေယာက္မွာ ကုတင္ေအာက္မွ
> ဒူးတုပ္ထုိင္ၿပီး အမ်ိဳးသမီးအားေတာင္းပန္ေနသည္... လုပ္ပါအစ္မရယ္....
> စေတာ္ဘယ္ရီသီးလုိ႔ေျပာေပးပါ.... ဟင့္အင္း....ခရမ္းခ်ဥ္သီးပဲ....
> ေမာင္ေကာင္းထုိက္ (ဟာသပေဒသာမွ)
>
> ဂ်ီးေတာ္ နဲ႔ ရာဟုမစိန္ၾကာ<http://ayecherry.
> 09/02/2009
> 0 Comment(s) <http://ayecherry.weebly.com/
>
> [image: Picture]
> ကၽြႏု္ပ္သည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္း ၿမိဳ႕နယ္တစ္ခု၏
> ဆင္ေျခဖုန္းရပ္ကြက္တစ္ခုတြင္ေ
> အတြက္ေၾကာင့္ အိမ္ေျခက ႃပြတ္သိပ္ခဲလွ်က္၊ ၾကပ္ညပ္လို႔ေနသည္။
> ေခါင္းရင္းအိမ္က ၾကံ့ဖြတ္ အတြင္းေရးမွဴး အိမ္ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ အဆိုပါ
> အတြင္းေရမွဴးဆိုသူ ေနအိမ္သည္္ ရပ္ကြက္ထဲမွ ေရဖိုး၊ မီးဖိုး၊ ဘာေၾကး၊
> ညာေၾကးမ်ား ေကာက္ခံသူတို႔ျဖင့္ အၿမဲေျခခ်င္းလိမ္ရာ ေနရာလည္း ျဖစ္သည္။
> ဒါတင္မကေသး ရပ္ကြက္ထဲရွိ ငမူး၊ င႐ူးမ်ား မၾကာခဏဆိုသလို ၀ိုင္းဖြဲ႔အရက္
> ေသာက္ရာ စားေသာက္႐ံုဟုဆိုလည္း မမွား။
>
> က်ေနာ့္ႏွင့္ လမ္းထဲ႐ွိတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား အုပ္စုမွာမူ
> ထိုၾကံ့ဖြတ္အတြင္းေရးမွဴးဆိုသူ
> အႏွီ အတြင္းေရးမွဴးဆိုသူမွာ က်ေနာ္တို႔ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမ်ား စာေမးပြဲၿပီး
> အားလပ္ရက္ ပိတ္ၿပီး၍ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ သည့္အခါတိုင္းတြင္ ရပ္ကြက္ထဲရွိ
> တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ား ရွိရာအိမ္မ်ားသို႔ ေက်ာင္းသားနာမည္မ်ား
> လိုက္မွတ္ၿပီး၊ ေက်ာင္းတက္စဥ္အတြင္း ေက်ာင္းတြင္ဆူပူ မႈမလုပ္ရန္၊
> ေက်ာင္းတြင္ ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ ပက္သက္ေသာ စာရြက္စာတမ္းမ်ား
> ကိုင္ေဆာင္ျခင္း၊ နံရံတြင္ ကပ္ျခင္း၊ ေ၀ျခင္းမ်ား မျပဳလုပ္ပါ
> ဆိုေသာအခ်က္ႏွင့္ ထိုကဲ့သို႔ ျပဳလုပ္ပါက သက္ဆိုင္ရာက
> အေရးယူမည္ဆိုသည့္အခ်က္ကို သိပါေၾကာင္း စသည့္အေၾကာင္းအရာမ်ား ေရးထားသည့္
> စာရြက္ေပၚတြင္ လက္မွတ္ထိုးခိုင္းသည္။ ထိုႃကံ့ဖြတ္ အတြင္းေရးမွဴးဆိုသူသည္
> စစ္တပ္အသိုင္းအ၀ိုင္းမွ အထက္ပိုင္းအရာရွိ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ႏွင့္ေပါင္းကာ
> လုပ္စားေနသူလည္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရပ္ကြက္ထဲမွ လူဆိုး၊ သူခိုးမ်ားမွ လြဲ၍
> လူအေတာ္မ်ားမ်ားက သူ႔ကို ခ်ဥ္ၾက သည္။ ကြယ္ရာတြင္ သူ႔နာမည္ကို မေခၚ။
> “ဖြတ္” ဟုသာ အျမင္ကတ္ကတ္ျဖင့္ ေခၚၾကသည္။
>
> တစ္ေန႔သ၌ က်ေနာ္ ေက်ာင္းမွ ျပန္လာေသာအခါ ထိုဖြတ္က က်ေနာ့္အိမ္သို႔လာကာ
> ေအာက္ပါစကားမ်ားကို အျပန္လွန္ ေျပာျဖစ္ၾကပါသည္။
>
> ဖြတ္။ ။ “မင္းက ကြန္ျပဴတာ တကၠသိုလ္တက္ေနတာဆိုေတာ့ ကြန္ျပဴတာေတာ့
> ေတာ္ေတာ္ကၽြမ္းမွာေပါ့ေနာ္”
> က်ေနာ္။ ။ “ရေတာ့ ရပါတယ္။ မဆိုးပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
> ဖြတ္။ ။ “ငါ့ အဘကို ငါ့အိမ္နားမွာ ကြန္ျပဴတာ တကၠသိုလ္
> တက္ေနတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္
> ေတြ႔ခ်င္တယ္လို႔ေျပာလို႔ မနက္ျဖန္ မင္း ေက်ာင္းကျပန္လာရင္
> လိုက္ေတြ႔လိုက္ပါဦး”
> က်ေနာ္။ ။ “အစ္ကို႔ အဘက ဘယ္ကလဲ၊ ရန္ကုန္မွာဘဲေနတာလား”
> ဖြတ္။ ။ ။ “ေအး….အလံုမွာေနတာေလ။ မင္းမနက္ျဖန္ ေက်ာင္းကေန
> ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္ျပန္ေရာက္မလဲ”
> က်ေနာ္။ ။ “အင္း….ညေန ေျခာက္နာရီေလာက္ဆိုရင္ အိမ္ေရာက္ပါၿပီ။
> ရတယ္ေလ…..က်ေနာ္ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ လွမ္းေအာ္ လိုက္မယ္”
>
> က်ေနာ္လည္း စိတ္၀င္စားသြားသည္။ အေၾကာင္းမွာ အခ်ိဳ႕က်ေနာ့္အသိ အိမ္မ်ားက
> က်ေနာ့္အားတစ္ခါတစ္ရံ ကြန္ျပဴတာ ၀ယ္ခ်င္လွ်င္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကြန္ျပဴတာ
> တစ္ခုခုျဖစ္လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း
> ေမးခ်င္လွ်င္ေသာ္ လည္းေကာင္း က်ေနာ့္အားေခၚပါသည္။ ထို႔အတြက္ က်ေနာ္
> ေက်ာင္းအသံုးစရိတ္ေလးဘာေလး ေတာ့ရသည္။ ယခုလည္း ကြန္ျပဴတာ တစ္ခုခုျဖစ္၍
> ျပခ်င္တာလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ သို႔တည္းမဟုတ္ ကြန္ျပဴတာ ၀ယ္ခ်င္သည့္အတြက္
> အေရာင္းဆိုင္သို႔ ေခၚသြားခ်င္တာလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။
>
> သို႔ႏွင့္ ေနာက္တစ္ေန႔ ေက်ာင္းမွ ျပန္ေရာက္ေသာအခါ က်ေနာ္
> ေခါင္းရင္းအိမ္ဘက္သို႔ က်ေနာ္ ျပန္ေရာက္ေၾကာင္း အသံျပဳလိုက္သည္။
> တစ္ခဏၾကာေသာအခါ ေခါင္းရင္းအိမ္မွ “ဖြတ္” က က်ေနာ့္ကို လာေခၚသည္။ တကၠစီ
> စီးသြားၾကသည္။ ကားေပၚတြင္ ဖြတ္က “မင္း ဟိုေရာက္ရင္ အဘကို
> ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ဆက္ဆံေနာ္”
> သို႔ႏွင့္ က်ေနာ္က “ေဟ့လူ…ခင္ဗ်ား စကားေျပာတာၾကည့္ေျပာ၊ က်ဳပ္
> တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ဆိုတာ သိထား၊ လမ္းေဘးက ကေလက၀
> တစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူး”။ ကိုယ့္ရေပါက္ရလမ္း မို႔လို႔သာ လိုက္သြားသည္။ ၿပီးေတာ့
> ေက်ာင္းအသံုးစရိတ္က ဒီလဆိုလွ်င္ အျပင္စာအုပ္ေတြပါ
> ၀ယ္ဖတ္လိုက္ရသည့္အတြက္ေၾကာင့္ မေလာက္ငွခ်င္။ ဒင္း ကိုေတာ့ သိပ္မၾကည္။
> မ်က္စိထဲ ကန္႔လန္႔ကန္႔လန္႔ ျဖစ္ေနတာၾကာၿပီ။
>
> ေလးဆယ့္ငါးမိနစ္ခန္႔ စီးၿပီးေသာအခါ အလံု ဆင္မင္းေစ်းအနီးရွိ
> လမ္းသြယ္တစ္ခု၏ထိပ္တြင္ ဆင္းသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ထိုလမ္းသြယ္ထဲသို႔
> လမ္းေလွ်ာက္လာၿပီး ၿခံ၀င္းက်ယ္တစ္ခုေရွ႕တြင္ ရပ္လိုက္ၾကသည္။ ဖြတ္ က
> အထဲရွိလူတစ္ဦး၏ အမည္ကို လွမ္းေခၚလိုက္ရာ လူတစ္ေယာက္မွ လာ၍
> တံခါးဖြင့္ေပးသည္။ သို႔ႏွင့္ အခန္းတစ္ခန္းဆီသို႔ေရာက္သြားသည္
> ထုိအခန္းတြင္ က်ေနာ့္ကို ထားခဲ့ၿပီး အခန္းျပင္ထြက္သြားသည္။ ခဏၾကာေသာအခါ
> က်ေနာ့္ကို သူ႔ေနာက္လိုက္ခဲ့ရန္ေခၚၿပီး အျခားအခန္းတစ္ခန္းဆီသို႔
> ၀င္သြားသည္။ က်ေနာ္လည္း ေနာက္မွ လိုက္သြားသည္။ အခန္းထဲတြင္ အသက္ ၄၅
> ႏွစ္အရြယ္ခန႔္ရွိ အမ်ိဳးသားတစ္ဦးကို ေတြ႔ရသည္။ ဖြတ္ က ထိုအမ်ိဳးသားအား
> “အဘ… က်ေနာ္ေျပာထားတဲ့ ေကာင္ေလးကို ေခၚလာပါၿပီ”၊ ထိုအခါ အသက္ ၄၅
> ႏွစ္အရြယ္ခန္႔ရွိ အဘ ဆိုသူက “ေအးေအး…မင္းသြားႏုိင္ပါၿပီ၊ သူ႔ကိုေတာ့
> ထားခဲ့” ဟုဆိုကာ က်ေနာ့္အား သူ႔ေရွ႕ရွိ ဆိုဖာစတီ ေပၚတြင္ ထုိင္ခိုင္းသည္။
> ဖြတ္က ေတာ့ အခန္းထဲက ထြက္သြားၿပီ။
>
> ထိုအဘ ဆိုသူကို က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္စိတ္၀င္စားသြားသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဦးေလးအရြယ္၊
> အေဒၚအရြယ္မ်ားဆို သူမ်ားေတြက ကိုယ့္ကို အစ္ကို၊ အစ္မ ဟုေခၚက
> သိပ္ၿပီးသေဘာေခြ႔ သည္။
>
> အခ်ိဳ႕အေဒၚအရြယ္အမ်ိဳးသမီးႀကီး
> သေဘာက်ၾကသည္။ ဦးေလးအရြယ္ရွိ သူတို႔က ဦးေလးဟု အေခၚခံရျခင္းထက္ “အစ္ကို”
> ဟုေခၚခံရပါက ပိုၿပီးသေဘာက်ၾကသည္။ ထိုသို႔အေခၚခံရပါက မိမိတို႔၏ ရုပ္ရည္သည္
> မရင့္ေသး၊ ႏုနယ္ပ်ိဳျမစ္ေသာ အရြယ္ကို ေဆာင္ၾကသည္ ဟုသတ္မွတ္ၾကသည္။
> သေဘာ့ေခြ႔သည္။ ၿပံဳးၾကသည္။ ပီတိျဖစ္ၾကသည္။ ယခုမူ က်ေနာ့္ေရွ႕၌
> ထိုင္ေနေသာသူသည္ကား က်ေနာ့္ အစ္ကိုအႀကီးဆံုးအရြယ္ေလာက္ပင္
> ၄င္း အား “အဘ” ဟုေခၚ လိုက္ျခင္းမွာ သူမသိ၍ေခၚလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္မည္။
> နာမည္ကိုက “ဖြတ္” ျဖစ္သည္ မဟုတ္ပါလား။ အေခၚခံရသည့္ သူကလည္း “အဘ”
> ဟုအေခၚခံလိုက္ရတာေတာင္ မ်က္ႏွာအနည္းငယ္ပင္ ပ်က္သြားျခင္း မ႐ွိ။ မ်က္ႏွာက
> အရယ္အၿပံဳးမ႐ွိ။ ေၾသာ္….တစ္ကယ္တည္ ၿငိမ္သည့္ ပုဂၢိဳလ္ ေပပဲ။ တရားသမားလည္း
> ျဖစ္ႏုိင္သည္။ သို႔မဟုတ္ အခ်ိဳ႕သူမ်ားက ေဗဒင္ ေဟာစားသူမ်ား၊ ဗိေႏၶာ ဆရာ
> မ်ားကိုလည္း အဘဟု ေခၚၾကသည့္အတြက္ ေၾကာင့္ ထိုပုဂၢိဳလ္မွာ ေဗဒင္ဆရာ
> သို႔မဟုတ္ ဗိေႏၶာ ဆရာလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။
>
> ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ကေတာ့ အသက္အရြယ္ကိုလိုက္ၿပီး
> ခြဲျခားေခၚတတ္ေၾကာင္းကိုေတာ့ ျပမွျဖစ္မည္။ ၿပီးေတာ့ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား
> တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး အထင္ေသးမခံခ်င္။ ဖြတ္ ကိုေတာ့ ထိုကိစၥမွာ အနည္းငယ္
> ခြင့္လႊတ္မိပါသည္။ သူက လမ္းေဘးဒုကၡသည္ ဘ၀ကေန ဖြတ္ဘ၀ ေရာက္လာသည္မို႔လို႔
> ရွိေစေတာ့။ ဘ၀င္စိတ္ကေလးႏွင့္ ေတြးေနခိုက္ အဘဆိုေသာ ပုဂၢိဳလ္က က်ဳပ္ကို
> စၿပီး ……..
>
> အဘ။ ။ “ကဲ…မင္း နာမည္ေျပာစမ္းပါဦး”
> က်ေနာ္။ ။ “ဟုတ္ကဲ့… က်ေနာ့္နာမည္ xxxxx ပါ။ အစ္ကို႔နာမည္ေရာ သိပါရေစခင္ဗ်ာ။”
> အဘ။ ။ “အစ္ကိုလို႔မေခၚနဲ႔။ အဘ လို႔ေခၚဟုတ္ၿပီလား။ ငါက ဗိုလ္မွဴးႀကီး xxxx
> ကြ။ အားလံုးေခၚသလို အဘ လို႔ပဲေခၚ။”
> က်ေနာ္။ ။ “ဟုတ္ကဲ့၊ အစ္ကို….အဲ….အ….အဘ” (စိတ္ထဲမွာေတာ့ က်ေနာ့္ကို
> မေကာင္းဆိုး၀ါးလက္ထဲသို႔ အပ္ခဲ့သည့္ ဖြတ္ကို ႀကိမ္ဆဲေနမိသည္။) “အဘ
> က်ေနာ့္ကို ေခၚတဲ့အေၾကာင္းကို သိပါရေစခင္ဗ်”
>
> ထိုအခါ ၄င္း အဘ ဆိုသူက က်ေနာ့္အား အီးေမးလိပ္စာ တစ္ခုေရးထားေသာ
> စာရြက္အပိုင္း အစတိုေလးတစ္ခု ကို ေပးၿပီး ေအာက္ပါအတုိင္း စကားဆိုပါသည္။
>
> အဘ။ ။ “ေရာ့…မင္း ဒီလိပ္စာကိုဖြင့္ေပး”
> က်ေနာ္။ ။ “အဘ အီးေမးလ္ပတ္စ္၀က္ဒ္ ေမ့ေနလို႔ ဖြင့္မရတာလား ခင္ဗ်”
> အဘ။ ။ “ပတ္စ္၀က္ဒ္ ဆိုတာဘာလဲ”
> ဘုရားေရ….Laptop တစ္လံုးလံုးေဘးမွာထားၿပီး ပတ္စ္၀က္ဆိုတာ မသိဘူးတဲ့။
> ဟုတ္ေရာဟုတ္ရဲ႕လား။ သို႔တည္းမဟုတ္ က်ေနာ္ အဂၤလိပ္လို “Password”
> ဟုသံုးလိုက္မိသည့္အတြက္ နားမလည္သြားတာမ်ားလား။ ထို႔ေၾကာင့္ ……
>
> က်ေနာ္။ ။ “အဘ..ပတ္စ္၀က္ဒ္ ဆိုတာ လွ်ိဳ႕၀ွက္ကုဒ္ ကိုေျပာတာပါ ခင္ဗ်ာ၊
> အီးေမးလ္းလိပ္စာက စာတိုက္ေသတၱာ နံပါတ္ နဲ႔ တူၿပီး လွ်ိဳ႕၀ွက္ကုဒ္ ကေတာ့
> အဲဒီ ေသတၱာ ကိုဖြင့္တဲ့ေသာ့နဲ႔ တူပါတယ္”
>
> အဘ။ ။ “ေအး…ဟုတ္ၿပီ။ ငါ ရွင္းသြားၿပီ။ အခုဟာက ငါ့လိပ္စာမဟုတ္ဘူးကြ။ ငါ
> စံုစမ္းေနတဲ့ ေကာင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အီးေမးလ္ လိပ္စာဘဲ။ သူ႔လိပ္စာကို
> ဖြင့္လို႔ရရင္ သူဘာလုပ္ေနတယ္ဆိုတာကို သိမယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔လိပ္စာကို
> ငါဖြင့္ခ်င္တာ”
>
> ဟူး…ခက္ပါေရာလား။ လူအခြင့္အေရး အပိုဒ္ ၁၂ က ဆိုထားရာ၀ယ္ “မည္သူမွ်
> မိမိသေဘာအတုိင္း ေအးခ်မ္းလြတ္လပ္စြာ ေနထိုင္ျခင္းကို ေသာ္လည္းေကာင္း၊
> မိမိ၏ မိသားစုကို ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိမိေနအိမ္ အသိုက္အ၀န္းကို
> ေသာ္လည္းေကာင္း၊ စာေပးစာယူကို ေသာ္လည္းေကာင္း ဥပေဒအရ မဟုတ္ေသာ
> ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္ျခင္း မခံေစရ။” ဟူ၏။ ဒီ အဘ ဆိုသူ နဲ႔ေတာ့ ခက္ေနပါၿပီ။
>
> က်ေနာ္။ ။ “အီးေမးလ္လိပ္စာတစ္ခုအထဲက စာေတြကို ဖတ္ဖို႔ိဆိုရင္ ခုနကေျပာတဲ့
> လိပ္စာရယ္၊ လွ်ိဳ႕၀ွက္ကုဒ္ ရယ္ ႏွစ္ခုလံုးသိမွ ဖြင့္လို႔ရတာပါ အဘ”
>
> အဘ။ ။ “ေအး…ေအး။ ဒါဆိုလည္း မင္းျပန္ႏုိင္ပါၿပီ။ ေရာ…ေရာ့” ဟုဆိုကာ
> က်ေနာ့္အား တစ္ေထာင္တန္ အေခါက္တစ္ထပ္ကို ေပးပါသည္။ က်ေနာ့္တြင္
> ပိုက္ဆံပါသည္ဟု ေျပာၿပီး က်ေနာ္မယူခဲ့ပါ။
>
> ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္ အိပ္ယာထၿပီး အိမ္ေရွ႕တြင္ မ်က္ႏွာသစ္ေနခိုက္၊
> ဟိုဘက္အိမ္က ဖြတ္က ရုတ္တရက္လွမ္း၍ “ေဟ့ေကာင္… မင္းမေန႔က အဆင္ေျပရဲ႕လား။
> အဘက မုန္႔ဖို႔ဘယ္ေလာက္ေပးလိုက္လဲ။” က်ေနာ္လည္း မနက္ေစာေစာစီးစီး ဖြတ္
> မ်က္ႏွာကို ျမင္ၿပီး အကုသိုလ္ ပြားရေတာ့သည္။ “ဘယ္ေလာက္ေပးေပး
> ခင္ဗ်ားအပူလား။” အခုလို ပိတ္ေျပာပစ္တာေတာင္ ဒင္းက မရပ္ေသး။ ဆက္ၿပီး
> “ေအာင္မာ….မင္းက ငါလိုက္ ပို႔လို႔ အဘဆီကို တစ္ေခါက္ပဲေယာက္ဖူးေသးတာ။
> မင္းက အဘအားကိုးနဲ႔ ငါ့ကို မိုက္ေတာ့မယ္ေပါ့ဟုတ္လား။”
>
> က်ေနာ္လည္း မနက္ေစာေစာစီးစီးမို႔ ပါးစပ္က အယုတ္တ၊ အနတၱ
> မထြက္ခ်င္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာသစ္လက္စျဖင့္ ေရခြက္ကို တိုင္ကီထဲသို႔
> ဗြမ္းကနဲ ပစ္ခ်ပစ္လိုက္ၿပီး အိမ္ထဲသုိ႔ ၀င္ခဲ့ေတာ့သည္။
>
> သို႔ႏွင့္ တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာေသာ္ ဖြတ္ မိန္းမ (ဖြတ္မ) က က်ေနာ့္အေမအား ဖြတ္က
> အဘ ဆိုသူထံမွ က်ေနာ္သည္ အင္တာနက္အေၾကာင္း ကိုေကာင္းစြာသိရွိထားေၾကာင္း၊
> သူ (အဘဆိုသူ) မရွင္းလင္းသည့္ အေၾကာင္းမ်ားကိုလည္း စိတ္ရွည္လက္ရွည္
> ရွင္းျပႏုိင္ေၾကာင္း က်ေနာ့္အေမ ျပန္ေျပာျပ၍ သိရသည္။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္
> စိတ္မ၀င္စားပါ။ Password ဆိုသည့္စကားလံုးကို ဂိမ္းဆိုင္မွာ ဂိမ္းေဆာ့ေနၾက
> သည့္ မူလတန္း၊ အလယ္တန္း အဆင့္ ကေလးေတြပင္ ေကာင္းေကာင္း သိပါသည္။
>
> တစ္ေန႔တြင္ ဖြတ္ က က်ေနာ္ ေက်ာင္းသြားေနခိုက္ ညေနက်ေနာ္
> ေက်ာင္းကျပန္လာလွ်င္ အဘ ဆိုသည့္ ပုဂၢိဳလ္အိမ္သို႔ သြားရဦးမည္ျဖစ္
> ေၾကာင္း က်ေနာ့္အေမအား မွာထားခဲ့၍ က်ေနာ္ေက်ာင္းကျပန္ေရာက္ ေသာအခါ
> သိရသည္။ က်ေနာ္ သူငယ္ခ်င္းအိမ္တြင္ စာသြားလုပ္စရာရွိ သည္ဟု
> အေၾကာင္းျပသည္။ သို႔ေသာ္ အေမမ်က္ႏွာမေကာင္း၍ က်ေနာ္ ဖြတ္ႏွင့္အတူ ဒုတိယ
> အႀကိမ္ အဘ ဆိုသူ အိမ္သို႔ လိုက္သြားရျပန္သည္။ အေမက ဘယ္သူႏွင့္ မွ
> ျပႆနာတက္မည္ကို မလိုလား။ စကားမ်ားမ်ားမေျပာခ်င္။
>
> ဖြတ္က အရင္တစ္ေခါက္တုန္းကလိုပင္ က်ေနာ့္အား အခန္းထဲတြင္ထားခဲ့ၿပီး
> ျပန္သြားသည္။ က်ေနာ့္မွာမူ အဘႏွင့္ ႏွစ္ပါးသြားရေတာ့သည္။ “ေအး…ေမာင္XXXX၊
> ထိုင္ကြာ၊ မင္းကို အဘေမးစရာေတြရွိလို႔။ ဂ်ီေတာက္ ဆိုတာဘာလဲသိလား”။ က်ေနာ္
> ႐ုတ္တရက္ေၾကာင္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ အတန္ငယ္စဥ္းစားၿပီးမွ …..
>
> က်ေနာ္။ ။ “ဟုတ္ကဲ့အဘ။ က်ေနာ္အဲဒီ ဗဟုသုတေတာ့ သိပ္မရွိပါဘူး။
> မုဆိုးေတြေျပာတာေတာ့ က်ားတို႔၊ ျခေသၤ့တို႔ဆိုရင္ ဟိန္းတယ္။ ေမ်ာက္တို႔၊
> ဆင္တို႔ဆိုရင္ ေအာ္တယ္။ ဂ်ီ ဆိုရင္ ေတာက္တယ္။ ၾကက္တို႔၊ ေဒါင္းတို႔
> ဆိုရင္ တြန္…”
>
> အဘ။ ။ “ဟာ….၊ မဟုတ္ဘူးေလကြာ၊ ကြန္ျပဴတာမွာေလ.. တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္
> စကားေျပာၾကတာ။ ဂ်ီေတာက္ေလ…ဂ်ီေတာက္။”
>
> က်ေနာ္။ ။ “ေၾသာ္…ဟုတ္ကဲ့၊ အဲဒါ ဂ်ီေတာ့ခ္ လို႔ေခၚပါတယ္ အဘ။
> တစ္ျခားတစ္ေနရာမွာ ရွိတဲ့သူတစ္ေယာက္ ေယာက္နဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ အင္တာနက္ေပၚက
> ဂူဂဲလ္ စကားေျပာစနစ္ကို သံုးၿပီးေတာ့ ေတြ႔ၾက၊ စာေရးၿပီး စကားေျပာၾက၊
> နားၾကပ္ တပ္ၿပီး စကားေျပာၾကတာကို ဂ်ီေတာ့ခ္လို႔ေခၚပါတယ္”
>
> သို႔ႏွင့္ က်ေနာ့္အား ဂ်ီေတာ့ခ္ေပၚတြင္ စမ္းၿပီးစကားေျပာခ်င္သည္ဟု
> ေျပာသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ဂ်ီေမးလ္ အေကာင့္တစ္ခုကို သူ႔အတြက္ ဖြင့္ေပးၿပီး၊
> က်ေနာ့္အတြက္လည္း သူႏွင့္ စကားေျပာရန္ ေနာက္ထပ္ ဂ်ီေမးလ္အေကာင့္တစ္ခု
> ထပ္ဖြင့္ပါသည္။ အစမ္းေလ့က်င့္ရန္ ကြန္ျပဴတာ ႏွစ္လံုးရွိရမည္
> ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာရာ ၄င္းအိမ္အေပၚထပ္မွ ကြန္ျပဴတာေနာက္ထပ္တစ္လံုးကို
> အမ်ိဳးသား တစ္ဦးက ေရႊ႕လာပါသည္။ သို႔ႏွင့္ အခန္း ေထာင့္ႏွစ္ေထာင့္တြင္
> ကြန္ျပဴတာ တစ္လံုးစီကို ထားၿပီး ဂ်ီေတာ့ခ္ေပၚတြင္ စကား ေျပာၾကပါသည္။
> က်ေနာ္တို႔ ဂ်ီေတာ့ခ္ေပၚတြင္ ေျပာခဲ့ၾကေသာ စကားမ်ားမွာ
> ေအာက္ပါအတုိင္းျဖစ္ပါသည္။
>
> အဘ။ ။ “ဟဲလို…ဟဲလို။ ၾကားရလား….ၾကားရလား။ ၾကားရင္ အေၾကာင္းျပန္”
> က်ေနာ္။ ။ “ဟုတ္ကဲ့ၾကားရပါတယ္။” (ၾကားရမွာေပါ့။ တစ္ခန္းထဲမွာ ဒီေလာက္
> အာသံၿဗဲႀကီးနဲ႔ နားမခံသာေအာင္ ေအာ္ေနတာ)
> အဘ။ ။ “ေဟး….မင္းေနေကာင္းလား”
> က်ေနာ္။ ။ “ဟုတ္ကဲ့ေကာင္းပါတယ္။” (စိတ္ပ်က္ဖို႔)
> အဘ။ ။ “ေကာင္းပါတယ္ အဘလို႔ေျပာ” (အေရးထဲ ထ ထ ေဖာက္ေနၿပန္ၿပီ။ တစ္ကယ္….ပါ။
> စိတ္ပိန္တယ္)
> က်ေနာ္။ ။ “ေကာင္းပါတယ္ အဘ”
> အဘ။ ။ “ေအး…ေအး။ မင္းဘာလုပ္ေနလဲ” (သိသိႀကီးနဲ႔ ေမးျပန္ၿပီ…။ စိတ္ေရာ၊ လူေရာ
> ညစ္တယ္)
> က်ေနာ္။ ။ “အဘ နဲ႔ စကားေျပာေနတယ္ေလ” (အမွန္ကို ဆိုတာပါ၊ မလိမ္ပါ)
> အဘ။ ။ “ေအာ္..ေအး၊ ဟုတ္သားပဲ” (ဒီလုိဘဲ ၿဖီးေနက်)
> သည္လိုႏွင့္ စကားေျပာၾကရာ တစ္နာရီခန္႔ၾကာသြားသည္။
> ပါးစပ္ေတြလဲေညာင္းလွၿပီ၊ နားေတြလည္း အူလွၿပီ။ တစ္နည္းအားျဖင့္ (ယခုေခတ္
> စကားႏွင့္ ဆိုရပါမူ) နားမုဒိန္းက်င့္ခံေနရသည့္ ဒုကၡ။ သို႔ႏွင့္…….
> က်ေနာ္။ ။ “အဘ….ဂ်ီေတာ့ခ္က တစ္ခါတစ္ခါ ဗိုင္းရပ္စ္ေတြ ပါတတ္တယ္။ ေက်ာင္းက
> သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေတာင္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ဂ်ီေတာ့ခ္ေျပာရင္း
> ကြန္ျပဴတာထဲကို ဗိုင္းရပ္စ္၀င္လာၿပီး ပ်က္သြားေရာ”
> (အိမ္လည္းျပန္ခ်င္လွၿပီ - အျဖဴေရာင္ မုသားသံုးလုိက္ရသည္)
>
> အဘ။ ။ “ဟာ…ဒီအတြက္ေတာ့မပူနဲ႔။ ငါ့မွာ ေနာက္တစ္လံုးရွိေသးတယ္” (ဒီကေလးနဲ႔
> ခက္ပါၿပီေကာ)။
> က်ေနာ္။ ။ “မဟုတ္ဘူး အဘ။ ဗိုင္းရပ္က ကြန္ျပဴတာထဲ ကေန တစ္ဆင့္ နားႀကပ္
> ထဲကိုေရာက္ႏုိင္ၿပီး ဦးေႏွာက္ထဲအထိ ေရာက္တယ္။ ၿပီးေတာ့
> ဦးေႏွာက္ထိခိုက္ၿပီး အသက္ပါဆံုးတယ္လို႔ ေျပာတယ္အဘရဲ႕။ မေန႔ကတင္ က်ေနာ္
> အင္တာနက္ သတင္းတစ္ပုဒ္မွာ ဖတ္လိုက္ရတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ အေနာက္ႏုိင္ငံတစ္ခုက
> ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ဂ်ီေတာ့ခ္ေျပာရင္း နားႀကပ္တန္းလန္းနဲ႔ ေသေနတာကို
> ေတြ႔ရတယ္တဲဲ့။ ဆရာ၀န္က စစ္ေဆးၾကည့္ေတာ့ ကြန္ျပဴတာ ထဲက ဗိုင္းရပ္စ္ပိုးက
> ဂ်ီေတာ့ခ္ကေန နားႀကပ္ထဲ၊ နားၾကပ္ထဲကေန တစ္ဆင့္ ဦးေႏွာက္ထဲကို ၀င္ၿပီး
> ဦးေႏွာက္ကို ဒုကၡေပးတာတဲ့။ ေနာက္ၿပီး ကြန္ျပဴတာ ဗိုင္းရပ္ပိုးက
> ဦးေႏွာက္ထဲကို ၀င္သြားၿပီးရင္ အဲဒီလူကို နာရီပိုင္းအတြင္း
> ေသေစႏုိင္တယ္တဲ့။ အဲဒါ က်ေနာ္ အဘအတြက္ စုိးရိမ္လို႔ပါ အဘ။ ”
>
> အဘ။ ။ “ေဟ…ဟုတ္လား။ ဒါဆိုရင္ ဂ်ီေတာ့ခ္ ေျပာတာ အသက္အႏၱရာယ္နဲ႔ နီးစပ္တယ္။
> ေတာ္ၿပီ ေနာက္ဆိုရင္ ဂ်ီေတာ့ခ္ မေျပာေတာ့ဘူး။ ရာဟု မစိန္ၾကာ နဲ႔ဘဲ
> စကားေျပာေတာ့မယ္။ ညက ငါ့ ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔ ဘီယာေသာက္ရင္း သူတို႔ေျပာျပတာ။
> ဂ်ီေတာက္..အဲ..ဂ်ီေတာ့ခ္ နဲ႔ စကားေျပာရတာ အဆင္မေျပရင္ ရာဟု မစိန္ၾကာ နဲ႔
> စကားေျပာလို႔ရတယ္တဲ့။ အဲဒါ မင္းလုပ္ေပး”
>
> ဘုရား….ဘုရား။ ဒုကၡေတြေတာ့ ျဖစ္ကုန္ၿပီနဲ႔တူတယ္။ ဘယ္က ရာဟု မစိန္ၾကာ လဲ။
> အေရးထဲ ေအာင္သြယ္လုပ္ခိုင္းေနျပန္ၿပီ နဲ႔တူတယ္။
>
> က်ေနာ္။ ။ “အဘ….က်ေနာ့္ အသိထဲမွာ ရာဟု မစိန္ၾကာဆိုတာ မ႐ွိဘူးခင္ဗ်။
> ဟို…ဟို။ ဒါမွ မဟုတ္ မစိန္ၾကာဆိုတာ…”
> အဘ။ ။ “မစိန္ၾကာ မဟုတ္ဘူးေလကြာ။ ရာဟု ပါေသးတယ္။ ရာဟု မစိန္ၾကာ”
>
> စေနေန႔မွာေမြးတဲ့သူေတြဆို စေနေမာင္ေမာင္တို႔၊ စေနမ တို႔ဆိုၿပီး နာမည္
> ေပးၾကေတာ့ ဧကႏၱ မစိန္ၾကာကို ရာဟု ေန႔မွာေမြးလို႔ ရာဟု မစိန္ၾကာလို႔
> ေပးထားတာဘဲေနမွာ။
>
> အဘ။ ။ “ေဟ့ေကာင္…ဘာေငးၾကည့္ေနတာလဲ…။ ငါ ရာဟု မစိန္ၾကာ နဲ႔
> စကားေျပာခ်င္တယ္ဆို။ အင္တာနက္ထဲမွာ ရာဟု မစိန္ၾကာ ႐ွိတယ္”
>
> က်ေနာ္။ ။ “ဟို…ဟုိ..အဘ။ က်ေနာ္ အင္တာနက္ သံုးလာတာ ၾကာပါၿပီ။ က်ေနာ္ ရာဟု
> မစိန္ၾကာဆိုတာ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးပါဘူး”
> ထိုအခါက်မွ အဘ က သူ႔ အိပ္ကပ္ထဲမွ စာရြက္အပိုင္းအစေလးကို ထုတ္ကာ… “ဒီမွာ
> ေတြ႔လား၊ မေန႔က ငါ့ရဲေဘာ္ေတြ ေရးေပးလိုက္တာ… ဘာတဲ့ Y-A-H-O-O…ရာဟု၊
> M-E-S-S-E-N-G-E-R…မစိန္ၾကာ တဲ့။ အဲဒီမွာ စကားေျပာလို႔ ရတယ္လို႔ေျပာတယ္”။
>
> က်ေနာ္။ ။ “ဟာ…အဘ အဲဒါ ရာဟူး မတ္စင္ဂ်ာ လို႔ေခၚတယ္။ ဗိုင္းရပ္ပိုး
> အမ်ားဆံုး၀င္တာ အဲဒီကေပါ့။ အင္တာနက္ေပၚမွာ
> စကားေျပာတဲ့လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား
> စကားေျပာရင္း ေသတဲ့သူ အေရအတြက္က၊ ဂ်ီေတာ့ခ္ မွာစကားေျပာရင္
> ေသဆံုးသူအေရအတြက္ထက္ပိုမ်ားတယ္။
>
> အဘ။ ။ “မင္းကြာ….အဲဒီလို ျဖစ္တတ္တယ္ဆိုတာ ေစာေစာက ငါ့ကို ဘာလို႔ႀကိဳမေျပာ
> တာတုန္း။ အခုလိုၾကားရ တာေတာင္ နိမိတ္မေကာင္းဘူး။ မင္းလည္း
> ေနာက္ဆိုငါ့အိမ္ကို မလာေတာ့နဲ႔။ ဒါ…ဟိုေကာင္ေတြ ငါ့ကို သက္သက္
> ေသေၾကာင္းႀကံတာ….ေတာက္၊ ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ့ကြာ၊ ဟင္း…ဟင္း”။
>
> ၉ လေတာ့ေစာင့္ရမယ္ <http://ayecherry.weebly.com/
> 08/26/2009
> 0 Comment(s) <http://ayecherry.weebly.com/
>
> ၉လေတာ့ ေစာင့္ရမယ္ ..(ဟာသ)
> ( အင္မတန္သေဘာက်စရာေကာင္းလွပါ၍ မဖတ္ရေသးသူမ်ားအတြက္ သူငယ္ခ်င္းေပးပို႔ေသာ
> အီးေမးမွ ျပန္တင္ျခင္းျဖစ္ပါသည္.. ေက်းဇူးပါ.. ေဒါက္တာခိုင္မ်ဳိး )
>
> အမ်ိဳးသား တစ္ဦးသည္ အလုပ္တြင္ အဆင္မေၿပၿဖစ္တုိင္း မိမိမွာေတာ့ မိသားစုအတြက္
> ေန႕စဥ္ေန႔တုိင္းအလုပ္တြင္ အနည္းဆံုး ၈ နာရီ အလုပ္လုပ္ရခ်ိန္၌ ဇနီးၿဖစ္သူ မွာ
> အိမ္တြင္ ေအးေအးေဆးေဆး ေနနုိင္ေနေၾကာင္းကုိ ေတြးမိကာ ဇနီးသည္ ကုိ
> မနာလုိၿဖစ္ေနတက္သည္။
> မိန္းမအား မနာလုိမူတုိ႔ အားၾကီးလာသာအခါ တစ္ည ညအိပ္ရာ ၀င္ခ်ိန္တြင္
> ဘုရားသခင္ကုိ
> တုိင္တည္ဆုေတာင္းသည္ဟူ၏။
> “အဖ ဘုရားသခင္….. ကြ်န္ေတာ္သည္ ေန႔စဥ္အနည္းဆံုး ၈နာရီအလုပ္လုပ္ရခ်ိန္တြင္
> ဇနီးၿဖစ္သူမွာ အိမ္၌ ေကာင္းစြာ နားေနနုိင္ပါသည္။ ဘ၀မွာ မမွ်တပါ… သုိ႔ၿဖစ္ပါ၍
> မိန္းမတုိ.၏ ေအးေဆးသက္သာရွိေသာဘ၀ ကုိ ၿမင္စြမ္းနုိင္ခြင့္ငွာ မနက္ၿဖန္
> မနက္မွစ၍
> ကြ်န္ေတာ္နွင့္ ကြ်န္ေတာ့္မိန္းမတုိ႔ဘ၀ တခဏ ၿဖစ္ခြင့္ရပါေစသား အရွင္ဘုရား….”
> ဟုဘုရားသခင္ထံ တုိင္တည္ ဆုေတာင္းလုိက္သည္။
> အံ့အားသင့္စရာ ေကာင္းစြာပင္ ဘုရားသခင္က “မင္းေတာင္းတဲ့ဆု ၿပည့္ေစ” ဟု
> ခြင့္ၿပဳေလသည္။
>
> ေနာက္တစ္ေန႔ မုိးလင္းခ်ိန္တြင္ အမ်ိဳးသားမွာ အမိ်ဳးသမီးဘ၀သို႔ ထူးဆန္းစြာ
> ေၿပာင္းလဲသြားေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ေယာက်္ားထက္ ဦးစြာနုိးထကာ နံနက္စာ
> ၿပင္ဆင္ရေလသည္။ နံနက္စာၿပင္ဆင္ၿပီးေနာက္ ေယာက္်ားလုပ္သူနွင့္ သားသမီးမ်ားကုိ
> နူိးကာ နံနက္စာေကြ်းေမြးရသည္။ နံနက္စာေကြ်းၿပီးေနာက္ ေယာက်္ားနွင့္ကေလးမ်ား
> ရံုးနွင့္ ေက်ာင္းသြားနုိင္ရင္ အ၀တ္အစား၊ ထမင္းဘူး တုိ႔ကုိ ၿပင္ဆင္ေပးရသည္။
> ကေလးမ်ားကုိ ေက်ာင္းသုိ႔ပုိ႔ရသည္။
>
> ထုိ႔ေနာက္ ေစ်း၀င္၀ယ္ၿပီး အိမ္ၿပန္လာရသည္။ ခ်က္ၿပဳတ္ရသည္။ အ၀တ္ေလွ်ာ္ရသည္။
> မီးပူတုိက္ရသည္။ အေၿပးအလြား သတင္းစာ ဖတ္ရသည္။ ရုပ္ၿမင္သံၾကား ၾကည့္ရသည္။
> ထုိ႔ေနာက္ ကေလးမ်ားကုိ ေက်ာင္းမွ ၾကိဳရသည္။ ကေလးမ်ားအား ေရမုိးခ်ိဳးေပးရသည္။
> အိမ္စာ ၀ုိင္းကူ လုပ္ေပးရသည္။ ေယာက်္ား ရံုးမွ ၿပန္လာခ်ိန္တြင္
> ေရမုိးခ်ိဳးနုိင္ရန္ ၿပင္ဆင္ေပးၿပီး ညစာ အတူစားရသည္။ ေဆးေၾကာ သန္႔ရွင္းေရး
> လုပ္ရသည္။
> ေယာက်္ားက စကားေၿပာဆုိ ေမးၿမန္လွ်င္ ၿပန္လည္တံု႔ၿပန္ေၿဖၾကားရၿပီး
> ေယာက္်ားၿဖစ္သူ အလုိအတုိင္း အိပ္ရာ၀င္ရကာ ေယာက်္ားစိတ္တုိင္းက် ၿပဳသမ်ွ
> နုရၿပန္သည္။
>
> ေနာက္တေန႔ နံနက္ေစာေစာထခ်ိန္ မိန္းမ ဘ၀သုိ႔ ေရာက္ေနဆဲ ၿဖစ္ေသာ ေယာက်္ားသည္
> ဘုရားသခင္ထံ အေၿပးအလြား ဆုေတာင္းၿပန္သည္။
> “အဖ ဘုရားသခင္… ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳး(အဲ… ကြ်န္မ) မွားသြားခဲ.ပါၿပီ။ မိန္းမေတြ
> မည္မွ်ပင္ပန္း၊ စိတ္ရွည္၊ သည္းခံရသည္ကုိလည္း ကုိယ္ခ်င္းစာမိပါၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္
> မိန္း(အဲ ေယာက်္ား၊ မဟုတ္ပါဘူး ဘုရား မိန္းမ) ကုိ ယခုမွ စၿပီး ခ်စ္ၿမတ္နုိ္း၍
> ေကာင္းစြာေစာင့္ေရွာက္ပါေတာ့မည္
> အခုခ်က္ခ်င္း ၿပန္လည္ ေပးသနားပါ။ မိန္းမနွင့္ဘ၀ခ်င္း ၿပန္၍
> ေၿပာင္းလဲေပးေတာ္မူပါဘုရား” ဟုလူိက္လူိက္လွဲလွဲ ဆုေတာင္းေလေတာ့သည္။
>
> ဘုရားသခင္သည္ တပည့္သား(သမီး) အားေအာက္ပါအတုိင္း ေၿပာ၍ ၿပန္ေလေတာ့သည္။
> “မင္း (နင္) အၿမင္မွန္ရ၍ ငါ၀မ္းေၿမာက္လွေပသည္။ သုိ႔ေသာ္ၿငား မင္း(နင္) သည္
> ယမန္ေန႔ည က ေယာက်္ားလုပ္သူအား ေကာင္းစြာၿပဳစုခဲ့၍ သေႏၶေအာင္္ခဲ့ၿပီျဖစ္၍
> ေနာက္ထပ္ ၉ လမွ် အသာေစာင့္၍ ေမြးဖြားျပီးခါမွ ဘ၀ေၿပာင္းရန္
> ငါ့ထံဆုၿပန္ေတာင္းေလ” ဟူသတည္း။
> ျပံဳးေပ်ာ္ႏိုင္ပါေစ...။
>
> ေသမင္းႏႈတ္ခမ္းခရီးသြားလုပ္ငန္း
> 06/30/2009
> 0 Comment(s) <http://ayecherry.weebly.com/
>
>
> ေသမင္းႏႈတ္ခမ္း ခရီးသြား လုပ္ငန္း
>
> - အလုပ္ဖိစီးျပီး စိတ္ပင္ပန္းေနသူမ်ား
> - သမက္ႏွင့္မတည့္ေသာ ေယာကၡမမ်ား
> - ေယာကၡမႏွင့္ မတည့္ေသာ သမက္မ်ား
> - အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္မေျပသည့္ ေယာက်ၤားႏွင့္ မိန္းမမ်ား အတြက္ ေမတၱာလက္ေဆာင္
> ဝယ္ေပးသင့္သည့္ “ ေသမင္းႏႈတ္ခမ္း ” ခရီးစဥ္မ်ားႏွင့္ ဝန္ေဆာင္မူ့မ်ားမွာ......
> ၁။ ဘရိတ္ မေကာင္း၊ စက္ မေကာင္း၊ ၾကမ္းခင္း မေကာင္းသည့္ ကားမ်ားျဖင့္ သြားရမည္။
> ၂။ လမ္းခရီးတြင္ ထမင္းက်န္၊ ဟင္းက်န္၊ ထမင္းသိုး၊ ဟင္းသိုးမ်ားျဖင့္
> ဧည့္ခံမည္။
> ၃။ လမ္းခရီးတြင္ ေရငတ္ေျပေစရန္ ငံျပာရည္ ပုလင္းမ်ားကို လိုသေလာက္ ေပးမည္။
> ၄။ လမ္းခရီးတြင္ အမူးအေမာ ေျပေစရန္ နာမည္ၾကီး “ ေခ်းလူးေသးလူး ကုမၼဏီ ” မွ
> ထုတ္လုပ္သည့္ ေခ်းေခ်ာ့ကလက္၊ ေခ်းပရုတ္ဆီမ်ား ( ေၾကာ္ျငာသည့္ အေနျဖင့္ ) ကို
> အခမဲ့ ေပးမည္။
> ၅။ ေအးေအးေဆးေဆး တည္းခိုလိုသူမ်ားအတြက္ ေရခဲတိုက္ စီစဥ္ေပးမည္။
> ၆။ ဇိမ္ခံလိုသူမ်ားအတြက္ ၾကမ္းပိုးကိုက္သည့္ အိပ္ရာမ်ား စီစဥ္ေပးပါမည္။
> ၇။ အဆင့္ျမင့္ျမင့္ တည္းခိုလိုသူမ်ားအတြက္ ထန္းပင္ထိတ္ဖ်ားတြင္
> ပုခက္ဆင္ေပးပါမည္။
> ၈။ လမ္းခရီးတြက္ အပ်င္းေျပေစရန္အတြက္ အစအဆံုး ရန္ျဖစ္သည့္ ျမန္မာ
> ဗီြဒီယိုကားမ်ားျဖင့္ ေဖ်ာ္ေျဖေပးပါမည္။
> ကြ်န္မတို့ သြားမည့္ ခရီးစဥ္မ်ားမွာ.....
> ၁။ ပင္လယ္ေမ်ာ့ ေပါသည့္ ေရခ်ိဳးဆိပ္တြင္ တစ္ညအိပ္ ( ထိုမွ )
> ၂။ ငါးပူတင္းေပါသည့္ ေရခ်ိဳးဆိပ္တြင္ တစ္ညအိပ္ (ထိုမွ)
> ၃။ ငါးမန္းေပါသည့္ ေရခ်ိဳးဆိပ္တြင္ တစ္ညအိပ္ (ထိုမွ ခရီးသည္မ်ား က်န္ေသးလွ်င္)
> ၄။ ေတာင္္တက္ခရီးစဥ္ ( အင္းေလးကန္အတြင္းသို့ ကန္ခ်သည့္) အပန္းေျဖ ခရီးစဥ္....(
> ထိုမွ ခရီးသည္ က်န္ေသးလွ်င္)
> ၅။ ေတာင္ေအာက္ခရီးစဥ္ ( သတိ ဘရိတ္ပိုက္ ျဖဳတ္ေပးမည္)
> ပိုက္ဆံ မတတ္ႏုိင္ပါက...အလကား ေခၚေဆာင္ပါမည္။
>
> စိတၱဇအထူးကု ေဆးရံုမွာ ေဆာ့ဝဲလ္အင္ဂ်င္နီယာသံုးဦး ေရာက္ေနခဲ့တယ္။
> အဲဒီအင္ဂ်င္နီယာေတြက ကြန္ျပဴတာနဲ႔ ေန႔ေရာညပါ အလုပ္လုပ္ခဲ့ရလို႔
> စိတ္ကေယာင္ကခ်ားျဖစ္ၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာ စိတ္မႏွံ႔တဲ့အဆင့္ကို ေရာက္သြားခဲ့လို႔
> ေဆးရံုေရာက္လာတာျဖစ္တယ္။
>
> တစ္ေန႔မွာ ဆရာဝန္က လူနာေတြကို လွည့္လည္စစ္ေဆးေတာ့ ေလယာဥ္မွဴးအကၤ်ီဝတ္ထားတဲ့
> အင္ဂ်င္နီယာလူနာကုိ ေတြ႔လိုက္တယ္။
>
> "မင္း ဘယ္သူလဲ?"
>
> "ကြၽန္ေတာ္ေလယာဥ္မွဴးပါ" အင္ဂ်င္နီယာက ေျဖၿပီး ကြန္ျပဴတာေရွ႕မွာ
> ပ်ံတဲ့အျပဳအမႈမ်ဳိး သြားလုပ္ေနခ့ဲတယ္။
>
> ဆရာဝန္ကဆက္ၿပီး အဝတ္ေၾကာင္ေၾကာင္က်ားက်ား ဝတ္ထားတဲ့ အင္ဂ်င္နီယာကို
> ေတြ႔ၿပန္တယ္။
>
> "မင္း ဘယ္သူလဲ?"
>
> "ကြၽန္ေတာ္ ေမာ္ဒယ္ပါ" အင္ဂ်င္နီယာက သူ႔ေနရာသြားၿပီး အမႈအရာအမ်ဳိးမ်ဳိး
> လုပ္ေနခဲ့တယ္။
>
> ဆရာဝန္က ဝတ္စံုျဖဴဝတ္ၿပီး၊ မုတ္ဆိတ္ရိုက္ဓား ကိုင္ထားတဲ့
> ေနာက္ဆံုးအင္ဂ်င္နီယာကို ေတြ႔လို႔ေမးလိုက္ျပန္တယ္။
>
> "မင္း ဘယ္သူလဲ?"
>
> "ရွဴး... တိုးတိုး... ကြၽန္ေတာ္လက္ေတြ႔ခဲြစိတ္ေနတဲ့ အေကာင္ကို မလန္႔မိေစနဲ႔"
> လူနာက ေျပာေျပာဆိုဆို ေလွာင္ထားတဲ့ ေမာက့္စ္(mouse) ဂရုတစိုက္ထုတ္လာခဲ့တယ္။
>
> ၃)
>
> သားက ညတိုင္း ေမေမနဲ႔အိပ္ေတာ့ ေမေမက "သား ၾကီးလာလို႔ မိန္းမယူရင္ေကာ
> ေမေမနဲ႔ပဲအိပ္မလား!"
>
> "ေမေမနဲ႔ပဲ အိပ္မွာေပါ့"
>
> "ဒီလိုဆိုရင္ ေမေမ့ေခြၽးမ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"
>
> "ေဖေဖနဲ႔ အိပ္ခိုင္းလိုက္မယ္"
>
> ေဖေဖက သားစကားကို ဝင္ေထာက္တယ္ "အင္း.. ဒီကေလး ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ သိတတ္လိုက္တာ"
>
>
> ဆရာ၀န္ရဲ႔ စမ္းသပ္ပံု
>
> အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး ကေလးေခၚျပီး ကေလးေဆးရံုကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။
> ဆရာ၀န္။....။ ကေလးကို မိခင္ႏို႔ တိုက္တာလား.. ႏြားႏို႔တိုက္တာလား...
> အမ်ိဳးသမီး။....။ မိခင္ႏို႔ပါ။
> ဆရာ၀န္။....။ ကြ်န္ေတာ္ စမ္းသပ္မလို႔ ခင္ဗ်ား အကၤ်ီကို ခြ်တ္လိုက္ပါ။
> အမ်ဳိးသမီး။...။ ဟင္.. ဘာလို႔လဲ..
> ဆရာ၀န္။....။ စိတ္မပူပါနဲ႔။ ဒါ ေဆးရံုပါ။ က်ဴးလြန္တာေတြ မရွိပါဘူး။
>
> အမ်ဳိးသမီးက ယံုတစ္၀က္ မယံုတစ္၀က္နဲ႔ ဆရာ၀န္ရဲ႔ အစမ္းသပ္ကို ခံလိုက္တယ္။
> ခဏေလာက္ စမ္းသပ္ျပီး ဆရာ၀န္က “ ခင္ဗ်ားမွာ မိခင္ႏို႔ရည္မွ မရွိတာ။ ဒါေၾကာင့္
> ကေလးက အာဟာရ ျပတ္ေနတာေပါ့” လို႔ ေျပာေတာ့ အမ်ဳိးသမီးက “ကြ်န္မမွာ
> ဘယ္လိုလုပ္ျပီး မိခင္ႏု႔ိရည္ ရွိမလဲ။ ကြ်န္မက သူ႔အန္တီ” လို႔ ေဒါသတၾကီး
> ျပန္ေအာ္လိုက္တယ္။
>
>
> ေဒါက္တာ ဘာမီတြန္
>
> ဟိုးတုန္းက ..ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕မွာ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ရိွသတဲ႔။
>
> အဲဒီဆရာဝန္က ဘယ္လိုလူနာလာလာ ဘာမီတြန္သာ(Burmeton) ေပးတတ္သတဲ႔။
>
> တစ္ေန႔ အဲဒီၿမိဳ႕က အမ်ိဴးသမီးတစ္ေယာက္ဟာ ဆရာဝန္ကို ပညာစမ္းလိုတဲ႔
> စိတ္နဲ႔ သူရဲ႕ သမီးၿဖစ္သူကုိေခၚၿပီး ဆရာဝန္ဆီသြားတာေတာ႔တာပဲ…
>
> အမိ်ဳးသမီး….ဆရာ ကၽႊန္မသမီးေလး ဗိုက္ေတြအရမ္းနာေနလို႔ပါ..
>
> ဆရာဝန္….ဘာမွမပူပါနဲ႔ဗ်ာ ေရာ႔ ဘာမီတြန္ေလးေသာက္လိုက္..
>
> အမ်ိဳးသမီးကေတာ႔ မေက်နပ္တ႔႔ဲ မ်က္နွာနဲ႔ ၿပန္ထြက္လာေလရဲ႕။
>
> ဒါနဲ႔ ေနာက္တစ္ေန႕ထပ္သြားၿပန္ေတာ႔တာပဲ
>
> အမ်ိဳးသမီး…..ဆရာ ကၽႊန္မ ရာသီလာတာ ရက္မမွန္လို႔ ဆရာ။
>
> ဆရာဝန္…. ဘာမွမပူပါနဲ႔ဗ်ာ ေရာ႔ ဘာမီတြန္ေလးေသာက္လိုက္။
>
> ဒီတစ္ခါလည္း အမ်ိဳးသမီးက မေက်မနပ္နဲ႔ဘဲ ၿပန္ခဲ႔ တယ္။ ေနာက္တစ္ရက္
>
> အမ်ိဳးသမီး….ဆရာ ကၽႊန္မအမ်ိဳးသား အရက္ေသာက္မ်ားၿပီး အိပ္ရာထဲလဲေနလို႔ပါ။
>
> ဆရာဝန္….ဘာမွမပူပါနဲ႔ဗ်ာ ေရာ႔ ဘာမီတြန္ေလးေသာက္ ခိုင္းလိုက္။
>
> ဒီတစ္ခါေတာ႔ ဘယ္လိုမွ သည္းမခံနိုင္ေတာ႔တဲ႔ အမ်ိဳးသမီး က
>
> …..ဆရာ ကၽႊန္မ ကေလးမလိုခ်င္လို႕ သားဆက္ၿခားခ်င္လို႔ပါ။
>
> ဒီတစ္ခါေတာ႔ ဆရာဝန္ေခါင္းေတာ္ေတာ္စားသြားၿပီ
> ဟိုေတြးဒီေတြးလုပ္ေနပါတယ္။ ဒါကိုႀကည္႕ၿပီး အမ်ိဳးသမီး ကေတာ႔
> အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ေနတာေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔ သူ႔ရဲ႕အေပ်ာ္ေတြဟာ
> ဆရာဝန္ရဲ႕စကားေႀကာင္႔ ဆိတ္သုဥ္းသြားေလရဲ႕။
> ဆရာဝန္ေၿပာလိုက္တာက”’ခင္ဗ်ားအမ်
> သတည္း။။။။။။
>
>
>
> တစ္ခါက လူသားစားတဲ့ေတာကလူရိုင္းသားအဖဟာ အိမ္မွာခ်က္ဖို႔အသားမရွိေတာ့တာ
> ျမိဳ႕အစြန္နားအထိ တက္လာၾကတယ္။ ေတြ႕တဲ့သူကိုဖမ္းေခၚလာျပီး ခ်က္စားဖို႔ေပါ့။
> ဒီလိုနဲ႔လူအရိပ္အေျခေစာင့္ေနတု
> မိန္းမပိန္ပိန္တစ္ေယာက္ျဖတ္လာ
> သားကေမးတယ္ " အေဖ၊ အဲဒီမိန္းမကို ခ်က္စားရေအာင္ ဖမ္းသြား မလား.." ဆိုေတာ့
> အေဖက " ေနဦး ဒီမိန္းမက ပိန္လြန္းတယ္။ အရိုးၾကီးပဲ။ စားလို႔မေကာင္းဘူး။ "
> ေနာက္မိန္းမ၀၀တစ္ေယာက္ျဖတ္လာေတာ
> သားကေမးတယ္ " အေဖ၊ ဒီတစ္ေယာက္က ၀၀တုတ္တုတ္ၾကီး စားလို႔ေကာင္းမယ္။
> ဖမ္းသြားရေအာင္..." အေဖကလည္း " ဒီတစ္ေယာက္က ၀လြန္းတယ္။
> ငါတို႔စားလို႔ကုန္မွာမဟုတ္ဘူးတဲ
> ဒီလိုနဲ႔ေစာင့္ၾကည့္ေနရင္း ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္လွလွပပမိန္း
> သားကလည္း " အေဖ ဒီတစ္ေယာက္ဆိုအေနေတာ္ပဲ။ ပိန္လည္းမပိန္၊ ၀လည္းမ၀ဘူး။
> ဖမ္းသြားရေအာင္..." လို႔ေမးတယ္။
> အေဖကလည္း " ဟုတ္တယ္၊ ဒီတစ္ေယာက္ကအေတာ္ပဲ။ ဖမ္းသြားရေအာင္။
> အိမ္ေရာက္ရင္မင္းအေမကို
> ခ်က္စားၾကတာေပါ့သားရယ္ …"
>
> တတ္ပါေပ့ကြယ္ <http://ayecherry.weebly.com/
> 06/30/2009
> 0 Comment(s) <http://ayecherry.weebly.com/
>
>
> တတ္လိုက္ပါေပ့ကြယ္
>
> “ သူငယ္ခ်င္း ငါ ဘီအီးခ်လာတာ ၾကာျပိ၊ ငါ အခုထိ ဘီအီးရဲ့ အဓိပၸယ္ကို မသိေသးဘူး။
> ”
> “ ျမင္းစီးျပီး အထီးမွန္း၊ အမမွန္း မသိဆိုတာလို ျဖစ္ေနျပီ။ ငါ
> ရွင္းျပမယ္...'B' ဆိုတာက Bottle၊ 'E' ဆိုတာက Economics၊ အဓိပၸယ္က ပုလင္းနဲ့
> စီးပြားေရး လုပ္စားတာေပါ့ကြာ ”
> “ ေၾသာ္...လက္စသတ္ေတာ့...ဘီအီးဆို တာ ပုလင္းခြံေကာက္တဲ့ သူကို ေျပာတာကိုး ”
> ( BE ဆိုသည္မွာ အစိုးရ အရက္ျဖဴဆိုင္ ေခတ္က အရက္ျဖန့္ျဖဴးေသာ ကုမၼဏီ၏ အမည္
> ျဖစ္သည္။ အျပည့္အစံုမွာ BURMA ENTERPRISE DISTILERY COMPANY ျဖစ္ျပီး B.E.D.C
> ကို BE ဟု အလြယ္ ေခၚျခင္းျဖစ္သည္။ )
>
>
> 09/16/2009
> 0 Comment(s) <http://ayecherry.weebly.com/
>
> အနုပညာရွင္မ်ားရဲ့ရင္ခံုသံအေမး
>
>
> *ကၽႊန္ေတာ္ေမးတဲ.အႏုပညာ၇ပ္၀န္း
> ဟီးေပ်ာ္စ၇ာေကာင္းမွာပါေနာ္။ ကိြ ကိြ ကိြ...........:P
>
>
>
> 1.ေမး။ ။ကဲထက္ထက္မိုးဦး၇ဲ.ပထမဆံုးေယာက်
> ေျဖ။ ။ေအာ ဒါကေတာ.သူေတာင္ေမ.ေနဘီလားမသိတာ ဟီး ကၽႊန္ေတာ္လဲမတိ
> မတိ....:P
>
> 2.ေမး။ ။ဒီႏွစ္အကယ္ဒမီေပးပြဲမွာ မင္းသမီး ဆု ဘာလို.မ ပါ၇တာလဲသိလား။
> ေျဖ ။ ။ ေအာ ဒါကလား ဒီလိုပါ ဟဲဟဲ ဒီတခါ ဂမ္ဘာ၇ီလာေတာ. သူ.စိတ္ျကိုက္
> မင္းသမီး မေတြ.သြားဘူးနဲ.တူတယ္ ဟီး။
>
> 3.ေမး။ ။ျမန္မာrapperေတြထဲမွာ ေကာပီ ေတြကို ဒိုင္ခံ
> မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ပီးဆိုေနတာ
> ေျဖ။ ။ေအာ ဒါက ကေလးေမးေတာင္သိတယ္ ေလ ေဂါလီေတာ္ကီေကာ္ပီစိုင္းစိုင္း
> ေလ မတိဘူးဘူးလားဒါေတာင္ ပိနး္ပ။
>
> 4.ေမး။ ။ျမန္မာမင္းသမီးေတြထဲမွာ မ်က္နွာေျပာင္အတိုက္ဆံုး
> မင္းသမီးကိုသိလား။
> ေျဖ။ ။တိပ တိပ မိုးေဟကို ေလ
> တိုက္တာမဟိုဘက္ကမ္းေတာင္လြန္တယ္
> ၇ွက္လြန္းလို. က.ိုမ်က္နွာကို ဓားနဲ.လီွးမိမွာ အမွန္ဘဲ
> ေအာ..ဒါကလဲသူကခ်က္ေျကာနဲ.၇ွက္ေျ
> လုပ္ေနက်ဆိုေတာ.လဲ ၇ိူးေန ဘီထင္ ပ။
>
> 5.ေမး။ ။modelတစ္ဦး ျဖစ္လာ၇င္ အဓိက လိုအပ္ခ်က္ကဘာလဲတိ လား။
> ေျဖ။ ။ေအာဒါလား စပြန္ဆာ ေလ မတိဘူးလားဟ ငါေတာင္ေပးထားေသးတယ္ ဟီး။
>
>
> 6.ေမး။ ။မိုးေဟကို၇ဲ.ေျခ၇ာကို ဘယ္သူေတြနင္းနိွင္ ပီလဲ။ နဲနဲေတာ.ခက္တယ္ေနာ္။
> ေျဖ။ ။ထင္သေလာက္လဲ မခက္ဘာဘူးေနာ္ တိတယ္ေလ ပပ၀င္းခင္၊
> ေမနန္းေခါင္၊စႏီၵျမင့္လြင္၇ယ္ ပီးေတာ. ......ဘယ္သူပါလိ္မ္.
> ေအာတိဘီ..ခ်စ္စနိုးဦးေလ။(မျကည္.
>
> 7.ေမး။ ။အနဂၢ၇ဲ.ခုgirlfriendကိုတိလား။ ဟဲဟဲဟဲ.....
> ေျဖ။ ။အင္း ဘယ္တူဘာလိမ္.ေနာ္......... ........ေအာတိဘီအန္တီ
> ႏြဲ.၇ည္၀င္း၇ဲ.ခ်စ္သမီးေလးေလ..(
>
> 8.ေမး။ ။မင္းသမီးေတြထဲမွာ ဘယ္သူ အပ်ိဳက်န္ေသးလဲ။
> ေျဖ။ ။ဘာကိုေျပာတာလဲဟင္..အိမ္ေထာင္မျ
> မ၇ိွတာျကာဘီေလ မတိဘူးလားဗ်။
>
> 9.ေမး။ ။ခုတေလာအႏူခြက္နဲ.ေ၇ႊခြက္နိုက္
> ေျဇ။ ။ျကားပ ဟိုေကာင္ေလ ...ေကာ္ပီစိုင္းစိုင္းေလ တားတား အသည္းေလး ၀တ္မွဳံ
> ကို နွိက္သြားတာေလ အဲမွားလို.......မသြားတာေလ ။အဟင္. အဟင္. .......... း(
>
> 10.ေမး။ ။ကိုျကီးေဂ်ာက္ဂ်က္ ခု၇ိုင္းတာေတြမဆိုေတာ.ဘူးလို. ျကားတာ ခုဒါဆိို
> ဘာေျပာင္းဆိုေနလဲဟင္တိလား။
> ေျဖ။ ။တိတယ္ေလ ၇ိုင္းတာမဆိုေတာ. ဘုးတဲ. ခု ဆဲတာဘဲဆိုေတာ.မယ္တဲ.ဟီး။
>
>
> ကဲဒီတေခါက္ေတာ.ဒီေလာက္ဘဲေနာ္ ဟီး................. :P
> က်န္တာေနာက္မေမးေတာ.မယ္။
>
>
> တခ်က္ျပံဳး၇င္တ၇က္အသက္ပို၇ွည္
>
> ဖုန္းမွားသြားလို႔ <http://ayecherry.weebly.com/
> 09/02/2009
> 0 Comment(s) <http://ayecherry.weebly.com/
>
> ဖုံးသံၿမည္လာတယ္
> "ဟယ္လုိ...မိန္းမလား"
> "ရွင္.........."
> "မိန္းမလား.........လုိ့....."
> "မဟုတ္ပါဘူးရွင္...ကြ်န္မကဒီအိ
> "ေၾသာ္...ေအးေအး...မင္းမမေလးေကာ
> "ဟုတ္..."
> "ေခၚေပးကြာအေရးၾကီးလုိ့"
> "..ရွင္...မမေလးကသူ့အမ်ဳိးသားနဲ
> "ဘာ.....သူ.ေယာကၤ်ားနဲ့ဟုတ္လား.
> "အင္းေလ..ဟုတ္ဘူးလား"
> "ဒီမွာငါကမွ..သူ.ေယာက်ၤား...မွ
> ေကာင္မကေတာ္ေတာ္လင္ေပါေနတယ္မွတ္
> ခုလင္ငယ္နဲ့အိပ္ေနတယ္ေပ့ါ......
> ေတာက္...ေသမယ့္သာမွတ္...
> ေဟ့...ေဟ့..ဒီမွာ...မင္းအခုခ်က္
> အေကာင္ကုိေကာ..သတ္ပစ္စမ္းကြာ.."
> အိမ္ေဖာ္မေလး..ဆတ္ခနဲတုန္သြားျ
> "ရွင္..!!!! ...မ...မ..လုပ္ပါရေစနဲ့ရွင္"
> "ေတာက္...နင္ပါေသခ်င္လုိ့လား...
> ၃ ေလာင္းျပဳိင္ျဖစ္သြားမယ္...နား
> အံဆြဲထဲမွာေသနတ္ရွိတယ္...ႏွစ္ေ
> ၾကားလား...ျဖစ္သမွ်ငါရွင္းမယ္..
> "ဟုိ... ဟုိေလ......."
> "ဟုိေလ ဒီေလလုပ္မေနနဲ့..ဘာလဲ..နင္ပါေ
> "မဟုတ္ပါဘူးရွင္....သ.သ..သြားပါ
> ခဏအၾကာ....ဒုိင္းခနဲေသနတ္သံႏွစ္
> "ျပီး..ျပီးျပီ..ဘာ..ဘာဆက္လုပ္
> "ေအး...ျပီးရင္..ဂုန္နီအိတ္နဲ့
> ျပီးရင္ေျပာ.."
> အနည္းငယ္ၾကာျပီးေနာက္.....
> "ျပီးျပီ...ဆက္ေျပာ..."
> "ျပီးရင္....အိမ္ေရွ့ကေရကန္ထဲ
> "ရွင္...ဘာၾကီး.........."
> "ေရကန္ေဟ့...ေရကန္...နားေလးေနလာ
> "ဟုိ..ဟုိေလ...အိမ္ေရွ့မွာေရကန္
> "ဘာ...ဟုတ္လုိ့လား"
> "ဟုတ္....ဟုတ္..."
> "ဒါ..ဒါျဖင့္.phone နံပါတ္ကေကာ..ဟင္..."
> "524895 ေလ...."
> "ဗ်ာ......အဟင္း..ဘယ္လုိေျပာ
> ဟုိ..ဟုိေလ...
> phone မွားသြားလုိ့..သိလား...ဒါပဲေနာ္
>
> ဘဲနင္းမိသူ <http://ayecherry.weebly.com/
> 0 Comment(s) <http://ayecherry.weebly.com/
>
> ဘဲနင္းမိသူ....:P
>
> လူသံုးေယာက္ကြယ္လြန္ျပီးေနာက္ေ
>
> ဂိတ္ဝမွာစိန္႔ပီတာ
> (ဂိတ္ဝေစာင့္တဲ့တမန္ေတာ္)ရပ္ေ
> ေကာင္းျပီ အခ်က္အလက္ျပည့္စံုတယ္…ေမာင္မင္း
> တစ္ခုေတာ့မွာခ်င္တယ္ ဒီမွာ"ဘဲ"ေတြသိပ္ေပါမ်ားတယ္…ဒါေ
> တက္မနင္းမိေစနဲ႔လို႔ စိန္႔ပီတာကအေသအခ်ာမွာၾကားျပီးဂိ
> ေကာင္းကင္ဘံုမွာေျခခ်ဘို႔ေတာင္
> အံ့စရာပါတဲ့။ ၅မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့လူသံုးေယာက္
> တစ္ေကာင္ကိုနင္းမိတယ္။ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို စိန္႔ပီတာေရာက္လာတယ္။
> အဲဒီလူနဲ႔႐ုပ္ဆိုးလြန္းတဲ့အမ်ိဳ
> "ကဲ…ဘဲကိုတက္နင္းမိသူ
> ေမာင္မင္း ရ႐ွိသင့္တဲ့အျပစ္ဒဏ္က
> ဒီအမ်ိဳးသမီးနဲ႔သံသရာတိုင္ေအာင္
> ေစသတည္းတဲ့"။ ၁၀မိနစ္ေလာက္ၾကာျပန္ေတာ့ေနာက္
> နင္းမိျပန္တာေပါ့။ ျမန္လိုက္တဲ့စိန္႔ပီတာ လွစ္ခနဲေရာက္လာတယ္။
> ဒီတစ္ခါပိုလို႔ေတာင္႐ုပ္ဆိုးတဲ့
> အမ်ိဳးသမီးပါလာတယ္။ ထုံးစံအတိုင္းအျပစ္ဒဏ္ကေတာ့ မကြဲမကြာအႏွီအမ်ိဳးသမီးနဲ႔
> ရာသက္ပန္ေပါင္းသင္းေစသတည္းေပါ့။ ေနာက္ဆံုးလူကေတာ့ အေတာ္ေသြးပ်က္ေနတယ္။
> ႐ုပ္ဆိုးတဲ့မိန္းမနဲ႔အိမ္ေထာင္
> ဂ႐ုတစိုက္ေနလိုက္တာအေတာ္ၾကာၾကာ
> ေရာက္ေတာ့ စိန္႔ပီတာေရာက္လာတယ္။ ညေနဆည္းဆာမွာသူ႔ကိုသာယာလွပတဲ႔
> ေခၚသြားတယ္။ အဲဒီမွာအလြန္ေခ်ာေမာလွပတဲ့အမ်ိဳ
> ေသခ်ာတာကေတာ့ သူနဲ႔အဲဒီအမ်ိဳးသမီးနဲ႔စံုဖက္ေ
> စိတ္လႈပ္႐ွားစြာနဲ႔ စိန္႔ပီတာကို
>
> ေမးလိုက္တယ္…"အ႐ွင္အဘယ္အမႈအရာေ
> ထိုက္တန္ရပါသလဲ"။ စိန္႔ပီတာမေျဖခင္ဘဲ အမ်ိဳးသမီးကဝင္ေျဖလိုက္တယ္…
> "႐ွင့္ကိစၥကိုေတာ့မသိပါဘူး…ကၽြ
> သတိလက္လြတ္ျဖစ္ျပီး အဲဒီေသာက္ဘဲတစ္ေကာင္ကိုနင္းမိတာ
> ..လို႔စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးေျပာလို
>
> ကဲ…ေနာက္ဆံုးတတိယလူဘယ္လိုဆိုတာ
> ထင္ပါတယ္။ လက္စသတ္ေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ကရုပ္ဆိုးအက်ည္းတန္
> လူဆိုတာက ကိုယ့္အားနည္းခ်က္ကိုသိပ္မစဥ္း
> သူရဲ႕ထိုက္တန္မႈေၾကာင့္ေကာင္းမႈ
> ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ…႐ုပ္ဆိုးလို
> "ဘဲ"နင္းမိသူေတြထဲက
> ေခ်ာေမာလွပသူေလးေတြရႏိုင္ပါေသး
>
> ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့တိုက္ဆိုင္မႈ<ht
> 09/02/2009
> 0 Comment(s) <http://ayecherry.weebly.com/
>
> ေတာ္ေတာ္ဆုိးတဲ႕ တုိက္ဆုိင္မွဳ
>
> မနီသည္ အတန္းထဲတြင္ အျမဲအိပ္ငိုက္ ေလ႔ ရွိ သည္။ တစ္ေန႔ မနီအိပ္ေပ်ာ္ေနစဉ္
> ဆရာမ။ ။ မနီ ကမာၻ ျကီး ကို ဘယ္သူ ဖန္ဆင္းခဲ႔လည္း မနီ အိပ္အိုက္ေနသျဖင္႔
> မၾကားေသာ္ေၾကာင္႔ သူမ ေနာက္ တြင္ ထိုင္ေန ေသာ ကို ျဖိဳးမွ ေဘာ႔ပင္ႏွင္႔
> ထိုး၍ သ တိ ေပးလိုက္ သည္။ ထိုအခါ မနီ။ ။" ဘုရားသခင္" ( လန္႔သြား သျဖင္႔
> ေရာင္၍ ေအာ္လိုက္သည၊္ ထို႔ေနာက္ သူမ ျပန္လည္ အိပ္ ေပ်ာ္သြား ျပန္သည္)။
> ဆရာမ။ ။ ေတာ္ လိုက္ တာ၊ ေနာက္ တစ္ခု ထပ္ေမးမယ္၊ တို႔ ရဲ႔ ကယ္တင္ရွင္ က
> ဘယ္သူလဲ သမီး ဆရာမေမး သည္ ကို မနီမ မၾကား ၊ အိပ္္ လို႔ ေကာင္း ေနသည္ ၊
> ထို႔ ေၾကာင္႔ ကိုျဖိဳးမွ ေဘာ႔ပင္ျဖင္႔ ထိုး၍ သတိ ေပး ရျပန္ သည္။ မနီ။ ။
> (လန္႔သြားျပန္ သျဖင္႔ ေရာင္၍ ထေအာ္ျပန္သည္၊ ထို႔ေနာက္
> တဖန္အိပ္ေပ်ာ္ျပန္ေလသည္ ) " ဂ်ီးဆပ္ ခရစ္" ဆရာမ။ ။ မွန္ ပါ တယ္၊ ဆရာမ
> ေနာက္ဆံုး တစ္ ခု ေမး ခ်င္ တာ ကေတာ႔ ၂၃ ေယာက္ေျမာက္ ကေလး
> ေမြးျပီးတဲ႔ေနာက္ မွာ ဧဝ က အာ ဒမ္ ကို ဘာ ေျပာခဲ႔ လည္း ။ ဒီတစ္ခါ ေတာ႔
> ကို ျဖိဳး အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ မနီ ကို ေဘာ႔ ပင္ႏွင္႔ နာနာ ထိုး၍
> သတိေပးလိုက္သည္။မနီ အေတာ္ နာ သြား သည္။ထို႔ေၾကာင္႔ အိပ္ ယာ မွ ႏုိုး လာ
> သျဖင္႔ ရုတ္တရတ္ ထလိုက္ ကာ မနီ။ ။ ေနာက္တစ္ ခါ ငါ႔ ကို ထပ္ ထိုး ရဲ
> ထိုးၾကည္႔ ၊ နင္႔ ဟာ ကို ထက္ပိုင္း ခ်ိဳးပစ္မယ္ ဆရာမခမ်ာ ဘုမသိ ဘ မသိ
> ျဖင္႔ သတိလစ္ သြား ရွာသည္။
>
> ဘီယာအျဖတ္ေတာ္သူ <http://ayecherry.weebly.com/
> 09/02/2009
> 0 Comment(s) <http://ayecherry.weebly.com/
>
> ဘီယာအျဖတ္ေတာ္သူ
>
> တစ္ခါတုန္းက မႏၱေလး နည္း ပညာ တကၠသိုလ္ ၾကီးမွာေပါ႔ သူငယ္ခ်င္း
> သံုးေယာက္ရွိတယ္ -ဘိတ္ ၾကီး ရယ္ ၊ သိုး ၾကီးရယ္ ၊ ငွက္ဖၾကီးရယ္တဲ႔။
> သူတို႔က ေသာက္ေဖာ္ ေသာက္ ဖက္ ေတြေပါ႔ ကြယ္။ သူတို႔က အရမ္းခ်စ္ၾကတဲ႔အတြက္
> ေသာက္ တိုင္းမွာ ညီတူမ်ွတူ ေသာက္ေလ႔ ရွိတယ္ တဲ႔။တစ္ေန႔ ေက်ာင္ း
> ပိတ္ခ်ိန္ သူတို႔ ခြဲသြားရတဲ႔အခ်ိန္မွာ..........
> ဘိတ္ၾကီးတစ္ေယာက္ထဲ ဘီယာဆိုင္ထဲ ဝင္လာသည္။ထို႔ေနာက္ ဘီယာသံုးခြက္ မွာ
> ျပီး တစ္ခြက္ျပီးတစ္ခြက္ ေသာက္ေလသည္။ထို႔ေနာက္ သံုးခြက္ ထပ္
> မွာသည္။ထိုအခါ စားပြဲ ထိုးက ဘီယာ ေအးေအး ေသာက္ခ်င္ ပါ က တစ္ ခါထဲ
> သံုးခြက္ မွာ ရန္ မလို ေျကာင္း၊ တစ္ခြက္ ကုန္ လ်ွင္ ေနာက္တစ္ခြက္ သူငဲ႔
> ေပးမည္ ျဖစ္ေျကာင္းေျပာေလသည္။ ထို အခါ
> ဘိတ္ၾကီး -မင္း ဘာသိလို႔လဲ ကြ၊ ငါ႔မွာ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ရွိေသးတယ္ကြ၊
> သူတို႔ႏွစ္ ေယာက္စာအတြက္ ပါ ေသာက္ေနတာ။
> ေနစဥ္ေနတိုင္း ဘိတ္ ၾကီး သည္ ထိုကဲ႔သို႔ ေသာက္ေလသည္။တစ္ လခန္႔ ျကာေသာအခါ
> ဘိတ္ၾကီး တစ္ ေယာက္ ဆိုင္ထဲ သို႔ ဝင္ လာ ကာ ဘီ ယာ ႏွစ္ခြက္ သာ မွာ ေလ
> သည္။ ထိုအခါ
> စားပြဲထိုး- ေနာင္ျကီး၊ ထူးဆန္းလွခ်ည္လား၊ ခင္ဗ်ား သူငယ္ခ်င္း တစ္ ေယာက္
> မ်ား ဆံုး သြားလို႔လားဗ်ာ။အဲဒီလို ဆို ရင္ ေတာ႔ စိတ္ မေကာင္း ပါဘူး။
> ဘိတ္ၾကီး - ဟာ မဟုတ္တာဗ်ာ၊ က်ဳပ္သူငယ္ ခ်င္းေတြ ဘာမွ မျဖစ္ၾကပါဘူး၊
> စားပြဲထိုး- ဟင္ ဒါဆို ၊ဘာလို႔ ဘီယာႏွစ္ခြက္ထဲ မွာ တာလဲဗ်။
> ဘိတ္ၾကီး -ေအာ္ ဒါလား ၊ က်ဳပ္ က ဘီယာ ျဖတ္လိုက္ ျပီဗ်၊ ဒီ ႏွစ္ခြက္ က
> က်ဳပ္သူငယ္ခ်င္းေတြ အတြက္ ေသာက္ တာ။
>
> မသဘာ၀ <http://ayecherry.weebly.com/
> 0 Comment(s) <http://ayecherry.weebly.com/
>
> မ သဘာ၀
>
> အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ ဘူတာရံုမွတည္းခုိခန္းသုိ႔ေရာက္
> အခန္းရဦးမလား ေမးသည္ မန္ေနဂ်ာမွ ဟာ ... အခန္းကုန္သြားၿပီ...
> မရွိေတာ့ဘူး.... အမ်ိဳးသမီးက ... အုိ ရေအာင္လုပ္ေပးပါ...
> အခ်ိန္လည္းမရွိေတာ့ဘူး... တျခားကုိသြားဖုိ႔မလြယ္လုိ႔ပါ... ထုိအခါ
> မန္ေနဂ်ာမွ .. အင္း.. ခင္ဗ်ားလုိခ်င္ရင္ တစ္ခန္းေတာ့ရွိတယ္... ဒါေပမယ့္
> အဲဒီအခန္းထဲမွာ ေယာကၤ်ား (၃) ေယာက္ ရွိတယ္....
> သူတုိ႔ေမးတဲ့ေမးခြန္းကုိေျဖႏုိ
> တစ္ေယာက္တည္းေအးေအးေဆးေဆး အိပ္လုိ႔ရမယ္.... အဲ.. မေျဖႏုိင္ရင္ေတာ့
> သူတုိ႔အားလံုးနဲ႔အိပ္ရလိမ့္မယ္.
> ရတယ္ေလ... အဲဒီအခန္းကုိပဲေပးပါ... အခန္းထဲေရာက္ေသာအခါ ..... ေယာကၤ်ား (၃)
> ေယာက္က အမ်ိဳးသမီးအားေမးသည္ အပင္ကပုပု.. အသီးကနီနီ.. အဲဒါဘာသီးလဲ...
> အေျဖမွန္မွာ စေတာ္ဘယ္ရီသီးျဖစ္သည္... အမ်ိဳးသမီးကလည္းသိသည္.. သုိ႔ေသာ္
> ခရမ္းခ်ဥ္သီးဟုေျဖလုိက္သည္... သုိ႔ႏွင့္ သူတုိ႔အိပ္လုိက္ၾကသည္...
> ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထုိေမးခြန္းပဲထပ္ေမးသည္ အမ်ိဳးသမီးကလည္း ခရမ္းခ်ဥ္သီးဟုပဲ
> ေျဖသည္... ေနာက္တစ္ေန႔မုိးလင္းေသာ္.... အခန္းထဲမွ ..... အမ်ိဳးသမီးေရာ
> ေယာကၤ်ား (၃) ေယာက္ပါ ထြက္မလာေသးသျဖင့္ မန္ေနဂ်ာမွ ဘာမ်ားျဖစ္ေနသလဲဟု
> သြားၾကည့္သည္... ထုိအခါအခန္းထဲတြင္ ေယာကၤ်ားသံုးေယာက္မွာ ကုတင္ေအာက္မွ
> ဒူးတုပ္ထုိင္ၿပီး အမ်ိဳးသမီးအားေတာင္းပန္ေနသည္... လုပ္ပါအစ္မရယ္....
> စေတာ္ဘယ္ရီသီးလုိ႔ေျပာေပးပါ.... ဟင့္အင္း....ခရမ္းခ်ဥ္သီးပဲ....
> ေမာင္ေကာင္းထုိက္ (ဟာသပေဒသာမွ)
>
> ဂ်ီးေတာ္ နဲ႔ ရာဟုမစိန္ၾကာ<http://ayecherry.
> 09/02/2009
> 0 Comment(s) <http://ayecherry.weebly.com/
>
> [image: Picture]
> ကၽြႏု္ပ္သည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္း ၿမိဳ႕နယ္တစ္ခု၏
> ဆင္ေျခဖုန္းရပ္ကြက္တစ္ခုတြင္ေ
> အတြက္ေၾကာင့္ အိမ္ေျခက ႃပြတ္သိပ္ခဲလွ်က္၊ ၾကပ္ညပ္လို႔ေနသည္။
> ေခါင္းရင္းအိမ္က ၾကံ့ဖြတ္ အတြင္းေရးမွဴး အိမ္ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ အဆိုပါ
> အတြင္းေရမွဴးဆိုသူ ေနအိမ္သည္္ ရပ္ကြက္ထဲမွ ေရဖိုး၊ မီးဖိုး၊ ဘာေၾကး၊
> ညာေၾကးမ်ား ေကာက္ခံသူတို႔ျဖင့္ အၿမဲေျခခ်င္းလိမ္ရာ ေနရာလည္း ျဖစ္သည္။
> ဒါတင္မကေသး ရပ္ကြက္ထဲရွိ ငမူး၊ င႐ူးမ်ား မၾကာခဏဆိုသလို ၀ိုင္းဖြဲ႔အရက္
> ေသာက္ရာ စားေသာက္႐ံုဟုဆိုလည္း မမွား။
>
> က်ေနာ့္ႏွင့္ လမ္းထဲ႐ွိတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား အုပ္စုမွာမူ
> ထိုၾကံ့ဖြတ္အတြင္းေရးမွဴးဆိုသူ
> အႏွီ အတြင္းေရးမွဴးဆိုသူမွာ က်ေနာ္တို႔ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမ်ား စာေမးပြဲၿပီး
> အားလပ္ရက္ ပိတ္ၿပီး၍ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ သည့္အခါတိုင္းတြင္ ရပ္ကြက္ထဲရွိ
> တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ား ရွိရာအိမ္မ်ားသို႔ ေက်ာင္းသားနာမည္မ်ား
> လိုက္မွတ္ၿပီး၊ ေက်ာင္းတက္စဥ္အတြင္း ေက်ာင္းတြင္ဆူပူ မႈမလုပ္ရန္၊
> ေက်ာင္းတြင္ ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ ပက္သက္ေသာ စာရြက္စာတမ္းမ်ား
> ကိုင္ေဆာင္ျခင္း၊ နံရံတြင္ ကပ္ျခင္း၊ ေ၀ျခင္းမ်ား မျပဳလုပ္ပါ
> ဆိုေသာအခ်က္ႏွင့္ ထိုကဲ့သို႔ ျပဳလုပ္ပါက သက္ဆိုင္ရာက
> အေရးယူမည္ဆိုသည့္အခ်က္ကို သိပါေၾကာင္း စသည့္အေၾကာင္းအရာမ်ား ေရးထားသည့္
> စာရြက္ေပၚတြင္ လက္မွတ္ထိုးခိုင္းသည္။ ထိုႃကံ့ဖြတ္ အတြင္းေရးမွဴးဆိုသူသည္
> စစ္တပ္အသိုင္းအ၀ိုင္းမွ အထက္ပိုင္းအရာရွိ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ႏွင့္ေပါင္းကာ
> လုပ္စားေနသူလည္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရပ္ကြက္ထဲမွ လူဆိုး၊ သူခိုးမ်ားမွ လြဲ၍
> လူအေတာ္မ်ားမ်ားက သူ႔ကို ခ်ဥ္ၾက သည္။ ကြယ္ရာတြင္ သူ႔နာမည္ကို မေခၚ။
> “ဖြတ္” ဟုသာ အျမင္ကတ္ကတ္ျဖင့္ ေခၚၾကသည္။
>
> တစ္ေန႔သ၌ က်ေနာ္ ေက်ာင္းမွ ျပန္လာေသာအခါ ထိုဖြတ္က က်ေနာ့္အိမ္သို႔လာကာ
> ေအာက္ပါစကားမ်ားကို အျပန္လွန္ ေျပာျဖစ္ၾကပါသည္။
>
> ဖြတ္။ ။ “မင္းက ကြန္ျပဴတာ တကၠသိုလ္တက္ေနတာဆိုေတာ့ ကြန္ျပဴတာေတာ့
> ေတာ္ေတာ္ကၽြမ္းမွာေပါ့ေနာ္”
> က်ေနာ္။ ။ “ရေတာ့ ရပါတယ္။ မဆိုးပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
> ဖြတ္။ ။ “ငါ့ အဘကို ငါ့အိမ္နားမွာ ကြန္ျပဴတာ တကၠသိုလ္
> တက္ေနတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္
> ေတြ႔ခ်င္တယ္လို႔ေျပာလို႔ မနက္ျဖန္ မင္း ေက်ာင္းကျပန္လာရင္
> လိုက္ေတြ႔လိုက္ပါဦး”
> က်ေနာ္။ ။ “အစ္ကို႔ အဘက ဘယ္ကလဲ၊ ရန္ကုန္မွာဘဲေနတာလား”
> ဖြတ္။ ။ ။ “ေအး….အလံုမွာေနတာေလ။ မင္းမနက္ျဖန္ ေက်ာင္းကေန
> ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္ျပန္ေရာက္မလဲ”
> က်ေနာ္။ ။ “အင္း….ညေန ေျခာက္နာရီေလာက္ဆိုရင္ အိမ္ေရာက္ပါၿပီ။
> ရတယ္ေလ…..က်ေနာ္ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ လွမ္းေအာ္ လိုက္မယ္”
>
> က်ေနာ္လည္း စိတ္၀င္စားသြားသည္။ အေၾကာင္းမွာ အခ်ိဳ႕က်ေနာ့္အသိ အိမ္မ်ားက
> က်ေနာ့္အားတစ္ခါတစ္ရံ ကြန္ျပဴတာ ၀ယ္ခ်င္လွ်င္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကြန္ျပဴတာ
> တစ္ခုခုျဖစ္လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း
> ေမးခ်င္လွ်င္ေသာ္ လည္းေကာင္း က်ေနာ့္အားေခၚပါသည္။ ထို႔အတြက္ က်ေနာ္
> ေက်ာင္းအသံုးစရိတ္ေလးဘာေလး ေတာ့ရသည္။ ယခုလည္း ကြန္ျပဴတာ တစ္ခုခုျဖစ္၍
> ျပခ်င္တာလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ သို႔တည္းမဟုတ္ ကြန္ျပဴတာ ၀ယ္ခ်င္သည့္အတြက္
> အေရာင္းဆိုင္သို႔ ေခၚသြားခ်င္တာလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။
>
> သို႔ႏွင့္ ေနာက္တစ္ေန႔ ေက်ာင္းမွ ျပန္ေရာက္ေသာအခါ က်ေနာ္
> ေခါင္းရင္းအိမ္ဘက္သို႔ က်ေနာ္ ျပန္ေရာက္ေၾကာင္း အသံျပဳလိုက္သည္။
> တစ္ခဏၾကာေသာအခါ ေခါင္းရင္းအိမ္မွ “ဖြတ္” က က်ေနာ့္ကို လာေခၚသည္။ တကၠစီ
> စီးသြားၾကသည္။ ကားေပၚတြင္ ဖြတ္က “မင္း ဟိုေရာက္ရင္ အဘကို
> ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ဆက္ဆံေနာ္”
> သို႔ႏွင့္ က်ေနာ္က “ေဟ့လူ…ခင္ဗ်ား စကားေျပာတာၾကည့္ေျပာ၊ က်ဳပ္
> တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ဆိုတာ သိထား၊ လမ္းေဘးက ကေလက၀
> တစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူး”။ ကိုယ့္ရေပါက္ရလမ္း မို႔လို႔သာ လိုက္သြားသည္။ ၿပီးေတာ့
> ေက်ာင္းအသံုးစရိတ္က ဒီလဆိုလွ်င္ အျပင္စာအုပ္ေတြပါ
> ၀ယ္ဖတ္လိုက္ရသည့္အတြက္ေၾကာင့္ မေလာက္ငွခ်င္။ ဒင္း ကိုေတာ့ သိပ္မၾကည္။
> မ်က္စိထဲ ကန္႔လန္႔ကန္႔လန္႔ ျဖစ္ေနတာၾကာၿပီ။
>
> ေလးဆယ့္ငါးမိနစ္ခန္႔ စီးၿပီးေသာအခါ အလံု ဆင္မင္းေစ်းအနီးရွိ
> လမ္းသြယ္တစ္ခု၏ထိပ္တြင္ ဆင္းသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ထိုလမ္းသြယ္ထဲသို႔
> လမ္းေလွ်ာက္လာၿပီး ၿခံ၀င္းက်ယ္တစ္ခုေရွ႕တြင္ ရပ္လိုက္ၾကသည္။ ဖြတ္ က
> အထဲရွိလူတစ္ဦး၏ အမည္ကို လွမ္းေခၚလိုက္ရာ လူတစ္ေယာက္မွ လာ၍
> တံခါးဖြင့္ေပးသည္။ သို႔ႏွင့္ အခန္းတစ္ခန္းဆီသို႔ေရာက္သြားသည္
> ထုိအခန္းတြင္ က်ေနာ့္ကို ထားခဲ့ၿပီး အခန္းျပင္ထြက္သြားသည္။ ခဏၾကာေသာအခါ
> က်ေနာ့္ကို သူ႔ေနာက္လိုက္ခဲ့ရန္ေခၚၿပီး အျခားအခန္းတစ္ခန္းဆီသို႔
> ၀င္သြားသည္။ က်ေနာ္လည္း ေနာက္မွ လိုက္သြားသည္။ အခန္းထဲတြင္ အသက္ ၄၅
> ႏွစ္အရြယ္ခန႔္ရွိ အမ်ိဳးသားတစ္ဦးကို ေတြ႔ရသည္။ ဖြတ္ က ထိုအမ်ိဳးသားအား
> “အဘ… က်ေနာ္ေျပာထားတဲ့ ေကာင္ေလးကို ေခၚလာပါၿပီ”၊ ထိုအခါ အသက္ ၄၅
> ႏွစ္အရြယ္ခန္႔ရွိ အဘ ဆိုသူက “ေအးေအး…မင္းသြားႏုိင္ပါၿပီ၊ သူ႔ကိုေတာ့
> ထားခဲ့” ဟုဆိုကာ က်ေနာ့္အား သူ႔ေရွ႕ရွိ ဆိုဖာစတီ ေပၚတြင္ ထုိင္ခိုင္းသည္။
> ဖြတ္က ေတာ့ အခန္းထဲက ထြက္သြားၿပီ။
>
> ထိုအဘ ဆိုသူကို က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္စိတ္၀င္စားသြားသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဦးေလးအရြယ္၊
> အေဒၚအရြယ္မ်ားဆို သူမ်ားေတြက ကိုယ့္ကို အစ္ကို၊ အစ္မ ဟုေခၚက
> သိပ္ၿပီးသေဘာေခြ႔ သည္။
>
> အခ်ိဳ႕အေဒၚအရြယ္အမ်ိဳးသမီးႀကီး
> သေဘာက်ၾကသည္။ ဦးေလးအရြယ္ရွိ သူတို႔က ဦးေလးဟု အေခၚခံရျခင္းထက္ “အစ္ကို”
> ဟုေခၚခံရပါက ပိုၿပီးသေဘာက်ၾကသည္။ ထိုသို႔အေခၚခံရပါက မိမိတို႔၏ ရုပ္ရည္သည္
> မရင့္ေသး၊ ႏုနယ္ပ်ိဳျမစ္ေသာ အရြယ္ကို ေဆာင္ၾကသည္ ဟုသတ္မွတ္ၾကသည္။
> သေဘာ့ေခြ႔သည္။ ၿပံဳးၾကသည္။ ပီတိျဖစ္ၾကသည္။ ယခုမူ က်ေနာ့္ေရွ႕၌
> ထိုင္ေနေသာသူသည္ကား က်ေနာ့္ အစ္ကိုအႀကီးဆံုးအရြယ္ေလာက္ပင္
> ၄င္း အား “အဘ” ဟုေခၚ လိုက္ျခင္းမွာ သူမသိ၍ေခၚလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္မည္။
> နာမည္ကိုက “ဖြတ္” ျဖစ္သည္ မဟုတ္ပါလား။ အေခၚခံရသည့္ သူကလည္း “အဘ”
> ဟုအေခၚခံလိုက္ရတာေတာင္ မ်က္ႏွာအနည္းငယ္ပင္ ပ်က္သြားျခင္း မ႐ွိ။ မ်က္ႏွာက
> အရယ္အၿပံဳးမ႐ွိ။ ေၾသာ္….တစ္ကယ္တည္ ၿငိမ္သည့္ ပုဂၢိဳလ္ ေပပဲ။ တရားသမားလည္း
> ျဖစ္ႏုိင္သည္။ သို႔မဟုတ္ အခ်ိဳ႕သူမ်ားက ေဗဒင္ ေဟာစားသူမ်ား၊ ဗိေႏၶာ ဆရာ
> မ်ားကိုလည္း အဘဟု ေခၚၾကသည့္အတြက္ ေၾကာင့္ ထိုပုဂၢိဳလ္မွာ ေဗဒင္ဆရာ
> သို႔မဟုတ္ ဗိေႏၶာ ဆရာလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။
>
> ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ကေတာ့ အသက္အရြယ္ကိုလိုက္ၿပီး
> ခြဲျခားေခၚတတ္ေၾကာင္းကိုေတာ့ ျပမွျဖစ္မည္။ ၿပီးေတာ့ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား
> တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး အထင္ေသးမခံခ်င္။ ဖြတ္ ကိုေတာ့ ထိုကိစၥမွာ အနည္းငယ္
> ခြင့္လႊတ္မိပါသည္။ သူက လမ္းေဘးဒုကၡသည္ ဘ၀ကေန ဖြတ္ဘ၀ ေရာက္လာသည္မို႔လို႔
> ရွိေစေတာ့။ ဘ၀င္စိတ္ကေလးႏွင့္ ေတြးေနခိုက္ အဘဆိုေသာ ပုဂၢိဳလ္က က်ဳပ္ကို
> စၿပီး ……..
>
> အဘ။ ။ “ကဲ…မင္း နာမည္ေျပာစမ္းပါဦး”
> က်ေနာ္။ ။ “ဟုတ္ကဲ့… က်ေနာ့္နာမည္ xxxxx ပါ။ အစ္ကို႔နာမည္ေရာ သိပါရေစခင္ဗ်ာ။”
> အဘ။ ။ “အစ္ကိုလို႔မေခၚနဲ႔။ အဘ လို႔ေခၚဟုတ္ၿပီလား။ ငါက ဗိုလ္မွဴးႀကီး xxxx
> ကြ။ အားလံုးေခၚသလို အဘ လို႔ပဲေခၚ။”
> က်ေနာ္။ ။ “ဟုတ္ကဲ့၊ အစ္ကို….အဲ….အ….အဘ” (စိတ္ထဲမွာေတာ့ က်ေနာ့္ကို
> မေကာင္းဆိုး၀ါးလက္ထဲသို႔ အပ္ခဲ့သည့္ ဖြတ္ကို ႀကိမ္ဆဲေနမိသည္။) “အဘ
> က်ေနာ့္ကို ေခၚတဲ့အေၾကာင္းကို သိပါရေစခင္ဗ်”
>
> ထိုအခါ ၄င္း အဘ ဆိုသူက က်ေနာ့္အား အီးေမးလိပ္စာ တစ္ခုေရးထားေသာ
> စာရြက္အပိုင္း အစတိုေလးတစ္ခု ကို ေပးၿပီး ေအာက္ပါအတုိင္း စကားဆိုပါသည္။
>
> အဘ။ ။ “ေရာ့…မင္း ဒီလိပ္စာကိုဖြင့္ေပး”
> က်ေနာ္။ ။ “အဘ အီးေမးလ္ပတ္စ္၀က္ဒ္ ေမ့ေနလို႔ ဖြင့္မရတာလား ခင္ဗ်”
> အဘ။ ။ “ပတ္စ္၀က္ဒ္ ဆိုတာဘာလဲ”
> ဘုရားေရ….Laptop တစ္လံုးလံုးေဘးမွာထားၿပီး ပတ္စ္၀က္ဆိုတာ မသိဘူးတဲ့။
> ဟုတ္ေရာဟုတ္ရဲ႕လား။ သို႔တည္းမဟုတ္ က်ေနာ္ အဂၤလိပ္လို “Password”
> ဟုသံုးလိုက္မိသည့္အတြက္ နားမလည္သြားတာမ်ားလား။ ထို႔ေၾကာင့္ ……
>
> က်ေနာ္။ ။ “အဘ..ပတ္စ္၀က္ဒ္ ဆိုတာ လွ်ိဳ႕၀ွက္ကုဒ္ ကိုေျပာတာပါ ခင္ဗ်ာ၊
> အီးေမးလ္းလိပ္စာက စာတိုက္ေသတၱာ နံပါတ္ နဲ႔ တူၿပီး လွ်ိဳ႕၀ွက္ကုဒ္ ကေတာ့
> အဲဒီ ေသတၱာ ကိုဖြင့္တဲ့ေသာ့နဲ႔ တူပါတယ္”
>
> အဘ။ ။ “ေအး…ဟုတ္ၿပီ။ ငါ ရွင္းသြားၿပီ။ အခုဟာက ငါ့လိပ္စာမဟုတ္ဘူးကြ။ ငါ
> စံုစမ္းေနတဲ့ ေကာင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အီးေမးလ္ လိပ္စာဘဲ။ သူ႔လိပ္စာကို
> ဖြင့္လို႔ရရင္ သူဘာလုပ္ေနတယ္ဆိုတာကို သိမယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔လိပ္စာကို
> ငါဖြင့္ခ်င္တာ”
>
> ဟူး…ခက္ပါေရာလား။ လူအခြင့္အေရး အပိုဒ္ ၁၂ က ဆိုထားရာ၀ယ္ “မည္သူမွ်
> မိမိသေဘာအတုိင္း ေအးခ်မ္းလြတ္လပ္စြာ ေနထိုင္ျခင္းကို ေသာ္လည္းေကာင္း၊
> မိမိ၏ မိသားစုကို ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိမိေနအိမ္ အသိုက္အ၀န္းကို
> ေသာ္လည္းေကာင္း၊ စာေပးစာယူကို ေသာ္လည္းေကာင္း ဥပေဒအရ မဟုတ္ေသာ
> ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္ျခင္း မခံေစရ။” ဟူ၏။ ဒီ အဘ ဆိုသူ နဲ႔ေတာ့ ခက္ေနပါၿပီ။
>
> က်ေနာ္။ ။ “အီးေမးလ္လိပ္စာတစ္ခုအထဲက စာေတြကို ဖတ္ဖို႔ိဆိုရင္ ခုနကေျပာတဲ့
> လိပ္စာရယ္၊ လွ်ိဳ႕၀ွက္ကုဒ္ ရယ္ ႏွစ္ခုလံုးသိမွ ဖြင့္လို႔ရတာပါ အဘ”
>
> အဘ။ ။ “ေအး…ေအး။ ဒါဆိုလည္း မင္းျပန္ႏုိင္ပါၿပီ။ ေရာ…ေရာ့” ဟုဆိုကာ
> က်ေနာ့္အား တစ္ေထာင္တန္ အေခါက္တစ္ထပ္ကို ေပးပါသည္။ က်ေနာ့္တြင္
> ပိုက္ဆံပါသည္ဟု ေျပာၿပီး က်ေနာ္မယူခဲ့ပါ။
>
> ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္ အိပ္ယာထၿပီး အိမ္ေရွ႕တြင္ မ်က္ႏွာသစ္ေနခိုက္၊
> ဟိုဘက္အိမ္က ဖြတ္က ရုတ္တရက္လွမ္း၍ “ေဟ့ေကာင္… မင္းမေန႔က အဆင္ေျပရဲ႕လား။
> အဘက မုန္႔ဖို႔ဘယ္ေလာက္ေပးလိုက္လဲ။” က်ေနာ္လည္း မနက္ေစာေစာစီးစီး ဖြတ္
> မ်က္ႏွာကို ျမင္ၿပီး အကုသိုလ္ ပြားရေတာ့သည္။ “ဘယ္ေလာက္ေပးေပး
> ခင္ဗ်ားအပူလား။” အခုလို ပိတ္ေျပာပစ္တာေတာင္ ဒင္းက မရပ္ေသး။ ဆက္ၿပီး
> “ေအာင္မာ….မင္းက ငါလိုက္ ပို႔လို႔ အဘဆီကို တစ္ေခါက္ပဲေယာက္ဖူးေသးတာ။
> မင္းက အဘအားကိုးနဲ႔ ငါ့ကို မိုက္ေတာ့မယ္ေပါ့ဟုတ္လား။”
>
> က်ေနာ္လည္း မနက္ေစာေစာစီးစီးမို႔ ပါးစပ္က အယုတ္တ၊ အနတၱ
> မထြက္ခ်င္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာသစ္လက္စျဖင့္ ေရခြက္ကို တိုင္ကီထဲသို႔
> ဗြမ္းကနဲ ပစ္ခ်ပစ္လိုက္ၿပီး အိမ္ထဲသုိ႔ ၀င္ခဲ့ေတာ့သည္။
>
> သို႔ႏွင့္ တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာေသာ္ ဖြတ္ မိန္းမ (ဖြတ္မ) က က်ေနာ့္အေမအား ဖြတ္က
> အဘ ဆိုသူထံမွ က်ေနာ္သည္ အင္တာနက္အေၾကာင္း ကိုေကာင္းစြာသိရွိထားေၾကာင္း၊
> သူ (အဘဆိုသူ) မရွင္းလင္းသည့္ အေၾကာင္းမ်ားကိုလည္း စိတ္ရွည္လက္ရွည္
> ရွင္းျပႏုိင္ေၾကာင္း က်ေနာ့္အေမ ျပန္ေျပာျပ၍ သိရသည္။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္
> စိတ္မ၀င္စားပါ။ Password ဆိုသည့္စကားလံုးကို ဂိမ္းဆိုင္မွာ ဂိမ္းေဆာ့ေနၾက
> သည့္ မူလတန္း၊ အလယ္တန္း အဆင့္ ကေလးေတြပင္ ေကာင္းေကာင္း သိပါသည္။
>
> တစ္ေန႔တြင္ ဖြတ္ က က်ေနာ္ ေက်ာင္းသြားေနခိုက္ ညေနက်ေနာ္
> ေက်ာင္းကျပန္လာလွ်င္ အဘ ဆိုသည့္ ပုဂၢိဳလ္အိမ္သို႔ သြားရဦးမည္ျဖစ္
> ေၾကာင္း က်ေနာ့္အေမအား မွာထားခဲ့၍ က်ေနာ္ေက်ာင္းကျပန္ေရာက္ ေသာအခါ
> သိရသည္။ က်ေနာ္ သူငယ္ခ်င္းအိမ္တြင္ စာသြားလုပ္စရာရွိ သည္ဟု
> အေၾကာင္းျပသည္။ သို႔ေသာ္ အေမမ်က္ႏွာမေကာင္း၍ က်ေနာ္ ဖြတ္ႏွင့္အတူ ဒုတိယ
> အႀကိမ္ အဘ ဆိုသူ အိမ္သို႔ လိုက္သြားရျပန္သည္။ အေမက ဘယ္သူႏွင့္ မွ
> ျပႆနာတက္မည္ကို မလိုလား။ စကားမ်ားမ်ားမေျပာခ်င္။
>
> ဖြတ္က အရင္တစ္ေခါက္တုန္းကလိုပင္ က်ေနာ့္အား အခန္းထဲတြင္ထားခဲ့ၿပီး
> ျပန္သြားသည္။ က်ေနာ့္မွာမူ အဘႏွင့္ ႏွစ္ပါးသြားရေတာ့သည္။ “ေအး…ေမာင္XXXX၊
> ထိုင္ကြာ၊ မင္းကို အဘေမးစရာေတြရွိလို႔။ ဂ်ီေတာက္ ဆိုတာဘာလဲသိလား”။ က်ေနာ္
> ႐ုတ္တရက္ေၾကာင္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ အတန္ငယ္စဥ္းစားၿပီးမွ …..
>
> က်ေနာ္။ ။ “ဟုတ္ကဲ့အဘ။ က်ေနာ္အဲဒီ ဗဟုသုတေတာ့ သိပ္မရွိပါဘူး။
> မုဆိုးေတြေျပာတာေတာ့ က်ားတို႔၊ ျခေသၤ့တို႔ဆိုရင္ ဟိန္းတယ္။ ေမ်ာက္တို႔၊
> ဆင္တို႔ဆိုရင္ ေအာ္တယ္။ ဂ်ီ ဆိုရင္ ေတာက္တယ္။ ၾကက္တို႔၊ ေဒါင္းတို႔
> ဆိုရင္ တြန္…”
>
> အဘ။ ။ “ဟာ….၊ မဟုတ္ဘူးေလကြာ၊ ကြန္ျပဴတာမွာေလ.. တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္
> စကားေျပာၾကတာ။ ဂ်ီေတာက္ေလ…ဂ်ီေတာက္။”
>
> က်ေနာ္။ ။ “ေၾသာ္…ဟုတ္ကဲ့၊ အဲဒါ ဂ်ီေတာ့ခ္ လို႔ေခၚပါတယ္ အဘ။
> တစ္ျခားတစ္ေနရာမွာ ရွိတဲ့သူတစ္ေယာက္ ေယာက္နဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ အင္တာနက္ေပၚက
> ဂူဂဲလ္ စကားေျပာစနစ္ကို သံုးၿပီးေတာ့ ေတြ႔ၾက၊ စာေရးၿပီး စကားေျပာၾက၊
> နားၾကပ္ တပ္ၿပီး စကားေျပာၾကတာကို ဂ်ီေတာ့ခ္လို႔ေခၚပါတယ္”
>
> သို႔ႏွင့္ က်ေနာ့္အား ဂ်ီေတာ့ခ္ေပၚတြင္ စမ္းၿပီးစကားေျပာခ်င္သည္ဟု
> ေျပာသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ဂ်ီေမးလ္ အေကာင့္တစ္ခုကို သူ႔အတြက္ ဖြင့္ေပးၿပီး၊
> က်ေနာ့္အတြက္လည္း သူႏွင့္ စကားေျပာရန္ ေနာက္ထပ္ ဂ်ီေမးလ္အေကာင့္တစ္ခု
> ထပ္ဖြင့္ပါသည္။ အစမ္းေလ့က်င့္ရန္ ကြန္ျပဴတာ ႏွစ္လံုးရွိရမည္
> ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာရာ ၄င္းအိမ္အေပၚထပ္မွ ကြန္ျပဴတာေနာက္ထပ္တစ္လံုးကို
> အမ်ိဳးသား တစ္ဦးက ေရႊ႕လာပါသည္။ သို႔ႏွင့္ အခန္း ေထာင့္ႏွစ္ေထာင့္တြင္
> ကြန္ျပဴတာ တစ္လံုးစီကို ထားၿပီး ဂ်ီေတာ့ခ္ေပၚတြင္ စကား ေျပာၾကပါသည္။
> က်ေနာ္တို႔ ဂ်ီေတာ့ခ္ေပၚတြင္ ေျပာခဲ့ၾကေသာ စကားမ်ားမွာ
> ေအာက္ပါအတုိင္းျဖစ္ပါသည္။
>
> အဘ။ ။ “ဟဲလို…ဟဲလို။ ၾကားရလား….ၾကားရလား။ ၾကားရင္ အေၾကာင္းျပန္”
> က်ေနာ္။ ။ “ဟုတ္ကဲ့ၾကားရပါတယ္။” (ၾကားရမွာေပါ့။ တစ္ခန္းထဲမွာ ဒီေလာက္
> အာသံၿဗဲႀကီးနဲ႔ နားမခံသာေအာင္ ေအာ္ေနတာ)
> အဘ။ ။ “ေဟး….မင္းေနေကာင္းလား”
> က်ေနာ္။ ။ “ဟုတ္ကဲ့ေကာင္းပါတယ္။” (စိတ္ပ်က္ဖို႔)
> အဘ။ ။ “ေကာင္းပါတယ္ အဘလို႔ေျပာ” (အေရးထဲ ထ ထ ေဖာက္ေနၿပန္ၿပီ။ တစ္ကယ္….ပါ။
> စိတ္ပိန္တယ္)
> က်ေနာ္။ ။ “ေကာင္းပါတယ္ အဘ”
> အဘ။ ။ “ေအး…ေအး။ မင္းဘာလုပ္ေနလဲ” (သိသိႀကီးနဲ႔ ေမးျပန္ၿပီ…။ စိတ္ေရာ၊ လူေရာ
> ညစ္တယ္)
> က်ေနာ္။ ။ “အဘ နဲ႔ စကားေျပာေနတယ္ေလ” (အမွန္ကို ဆိုတာပါ၊ မလိမ္ပါ)
> အဘ။ ။ “ေအာ္..ေအး၊ ဟုတ္သားပဲ” (ဒီလုိဘဲ ၿဖီးေနက်)
> သည္လိုႏွင့္ စကားေျပာၾကရာ တစ္နာရီခန္႔ၾကာသြားသည္။
> ပါးစပ္ေတြလဲေညာင္းလွၿပီ၊ နားေတြလည္း အူလွၿပီ။ တစ္နည္းအားျဖင့္ (ယခုေခတ္
> စကားႏွင့္ ဆိုရပါမူ) နားမုဒိန္းက်င့္ခံေနရသည့္ ဒုကၡ။ သို႔ႏွင့္…….
> က်ေနာ္။ ။ “အဘ….ဂ်ီေတာ့ခ္က တစ္ခါတစ္ခါ ဗိုင္းရပ္စ္ေတြ ပါတတ္တယ္။ ေက်ာင္းက
> သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေတာင္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ဂ်ီေတာ့ခ္ေျပာရင္း
> ကြန္ျပဴတာထဲကို ဗိုင္းရပ္စ္၀င္လာၿပီး ပ်က္သြားေရာ”
> (အိမ္လည္းျပန္ခ်င္လွၿပီ - အျဖဴေရာင္ မုသားသံုးလုိက္ရသည္)
>
> အဘ။ ။ “ဟာ…ဒီအတြက္ေတာ့မပူနဲ႔။ ငါ့မွာ ေနာက္တစ္လံုးရွိေသးတယ္” (ဒီကေလးနဲ႔
> ခက္ပါၿပီေကာ)။
> က်ေနာ္။ ။ “မဟုတ္ဘူး အဘ။ ဗိုင္းရပ္က ကြန္ျပဴတာထဲ ကေန တစ္ဆင့္ နားႀကပ္
> ထဲကိုေရာက္ႏုိင္ၿပီး ဦးေႏွာက္ထဲအထိ ေရာက္တယ္။ ၿပီးေတာ့
> ဦးေႏွာက္ထိခိုက္ၿပီး အသက္ပါဆံုးတယ္လို႔ ေျပာတယ္အဘရဲ႕။ မေန႔ကတင္ က်ေနာ္
> အင္တာနက္ သတင္းတစ္ပုဒ္မွာ ဖတ္လိုက္ရတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ အေနာက္ႏုိင္ငံတစ္ခုက
> ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ဂ်ီေတာ့ခ္ေျပာရင္း နားႀကပ္တန္းလန္းနဲ႔ ေသေနတာကို
> ေတြ႔ရတယ္တဲဲ့။ ဆရာ၀န္က စစ္ေဆးၾကည့္ေတာ့ ကြန္ျပဴတာ ထဲက ဗိုင္းရပ္စ္ပိုးက
> ဂ်ီေတာ့ခ္ကေန နားႀကပ္ထဲ၊ နားၾကပ္ထဲကေန တစ္ဆင့္ ဦးေႏွာက္ထဲကို ၀င္ၿပီး
> ဦးေႏွာက္ကို ဒုကၡေပးတာတဲ့။ ေနာက္ၿပီး ကြန္ျပဴတာ ဗိုင္းရပ္ပိုးက
> ဦးေႏွာက္ထဲကို ၀င္သြားၿပီးရင္ အဲဒီလူကို နာရီပိုင္းအတြင္း
> ေသေစႏုိင္တယ္တဲ့။ အဲဒါ က်ေနာ္ အဘအတြက္ စုိးရိမ္လို႔ပါ အဘ။ ”
>
> အဘ။ ။ “ေဟ…ဟုတ္လား။ ဒါဆိုရင္ ဂ်ီေတာ့ခ္ ေျပာတာ အသက္အႏၱရာယ္နဲ႔ နီးစပ္တယ္။
> ေတာ္ၿပီ ေနာက္ဆိုရင္ ဂ်ီေတာ့ခ္ မေျပာေတာ့ဘူး။ ရာဟု မစိန္ၾကာ နဲ႔ဘဲ
> စကားေျပာေတာ့မယ္။ ညက ငါ့ ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔ ဘီယာေသာက္ရင္း သူတို႔ေျပာျပတာ။
> ဂ်ီေတာက္..အဲ..ဂ်ီေတာ့ခ္ နဲ႔ စကားေျပာရတာ အဆင္မေျပရင္ ရာဟု မစိန္ၾကာ နဲ႔
> စကားေျပာလို႔ရတယ္တဲ့။ အဲဒါ မင္းလုပ္ေပး”
>
> ဘုရား….ဘုရား။ ဒုကၡေတြေတာ့ ျဖစ္ကုန္ၿပီနဲ႔တူတယ္။ ဘယ္က ရာဟု မစိန္ၾကာ လဲ။
> အေရးထဲ ေအာင္သြယ္လုပ္ခိုင္းေနျပန္ၿပီ နဲ႔တူတယ္။
>
> က်ေနာ္။ ။ “အဘ….က်ေနာ့္ အသိထဲမွာ ရာဟု မစိန္ၾကာဆိုတာ မ႐ွိဘူးခင္ဗ်။
> ဟို…ဟို။ ဒါမွ မဟုတ္ မစိန္ၾကာဆိုတာ…”
> အဘ။ ။ “မစိန္ၾကာ မဟုတ္ဘူးေလကြာ။ ရာဟု ပါေသးတယ္။ ရာဟု မစိန္ၾကာ”
>
> စေနေန႔မွာေမြးတဲ့သူေတြဆို စေနေမာင္ေမာင္တို႔၊ စေနမ တို႔ဆိုၿပီး နာမည္
> ေပးၾကေတာ့ ဧကႏၱ မစိန္ၾကာကို ရာဟု ေန႔မွာေမြးလို႔ ရာဟု မစိန္ၾကာလို႔
> ေပးထားတာဘဲေနမွာ။
>
> အဘ။ ။ “ေဟ့ေကာင္…ဘာေငးၾကည့္ေနတာလဲ…။ ငါ ရာဟု မစိန္ၾကာ နဲ႔
> စကားေျပာခ်င္တယ္ဆို။ အင္တာနက္ထဲမွာ ရာဟု မစိန္ၾကာ ႐ွိတယ္”
>
> က်ေနာ္။ ။ “ဟို…ဟုိ..အဘ။ က်ေနာ္ အင္တာနက္ သံုးလာတာ ၾကာပါၿပီ။ က်ေနာ္ ရာဟု
> မစိန္ၾကာဆိုတာ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးပါဘူး”
> ထိုအခါက်မွ အဘ က သူ႔ အိပ္ကပ္ထဲမွ စာရြက္အပိုင္းအစေလးကို ထုတ္ကာ… “ဒီမွာ
> ေတြ႔လား၊ မေန႔က ငါ့ရဲေဘာ္ေတြ ေရးေပးလိုက္တာ… ဘာတဲ့ Y-A-H-O-O…ရာဟု၊
> M-E-S-S-E-N-G-E-R…မစိန္ၾကာ တဲ့။ အဲဒီမွာ စကားေျပာလို႔ ရတယ္လို႔ေျပာတယ္”။
>
> က်ေနာ္။ ။ “ဟာ…အဘ အဲဒါ ရာဟူး မတ္စင္ဂ်ာ လို႔ေခၚတယ္။ ဗိုင္းရပ္ပိုး
> အမ်ားဆံုး၀င္တာ အဲဒီကေပါ့။ အင္တာနက္ေပၚမွာ
> စကားေျပာတဲ့လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား
> စကားေျပာရင္း ေသတဲ့သူ အေရအတြက္က၊ ဂ်ီေတာ့ခ္ မွာစကားေျပာရင္
> ေသဆံုးသူအေရအတြက္ထက္ပိုမ်ားတယ္။
>
> အဘ။ ။ “မင္းကြာ….အဲဒီလို ျဖစ္တတ္တယ္ဆိုတာ ေစာေစာက ငါ့ကို ဘာလို႔ႀကိဳမေျပာ
> တာတုန္း။ အခုလိုၾကားရ တာေတာင္ နိမိတ္မေကာင္းဘူး။ မင္းလည္း
> ေနာက္ဆိုငါ့အိမ္ကို မလာေတာ့နဲ႔။ ဒါ…ဟိုေကာင္ေတြ ငါ့ကို သက္သက္
> ေသေၾကာင္းႀကံတာ….ေတာက္၊ ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ့ကြာ၊ ဟင္း…ဟင္း”။
>
> ၉ လေတာ့ေစာင့္ရမယ္ <http://ayecherry.weebly.com/
> 08/26/2009
> 0 Comment(s) <http://ayecherry.weebly.com/
>
> ၉လေတာ့ ေစာင့္ရမယ္ ..(ဟာသ)
> ( အင္မတန္သေဘာက်စရာေကာင္းလွပါ၍ မဖတ္ရေသးသူမ်ားအတြက္ သူငယ္ခ်င္းေပးပို႔ေသာ
> အီးေမးမွ ျပန္တင္ျခင္းျဖစ္ပါသည္.. ေက်းဇူးပါ.. ေဒါက္တာခိုင္မ်ဳိး )
>
> အမ်ိဳးသား တစ္ဦးသည္ အလုပ္တြင္ အဆင္မေၿပၿဖစ္တုိင္း မိမိမွာေတာ့ မိသားစုအတြက္
> ေန႕စဥ္ေန႔တုိင္းအလုပ္တြင္ အနည္းဆံုး ၈ နာရီ အလုပ္လုပ္ရခ်ိန္၌ ဇနီးၿဖစ္သူ မွာ
> အိမ္တြင္ ေအးေအးေဆးေဆး ေနနုိင္ေနေၾကာင္းကုိ ေတြးမိကာ ဇနီးသည္ ကုိ
> မနာလုိၿဖစ္ေနတက္သည္။
> မိန္းမအား မနာလုိမူတုိ႔ အားၾကီးလာသာအခါ တစ္ည ညအိပ္ရာ ၀င္ခ်ိန္တြင္
> ဘုရားသခင္ကုိ
> တုိင္တည္ဆုေတာင္းသည္ဟူ၏။
> “အဖ ဘုရားသခင္….. ကြ်န္ေတာ္သည္ ေန႔စဥ္အနည္းဆံုး ၈နာရီအလုပ္လုပ္ရခ်ိန္တြင္
> ဇနီးၿဖစ္သူမွာ အိမ္၌ ေကာင္းစြာ နားေနနုိင္ပါသည္။ ဘ၀မွာ မမွ်တပါ… သုိ႔ၿဖစ္ပါ၍
> မိန္းမတုိ.၏ ေအးေဆးသက္သာရွိေသာဘ၀ ကုိ ၿမင္စြမ္းနုိင္ခြင့္ငွာ မနက္ၿဖန္
> မနက္မွစ၍
> ကြ်န္ေတာ္နွင့္ ကြ်န္ေတာ့္မိန္းမတုိ႔ဘ၀ တခဏ ၿဖစ္ခြင့္ရပါေစသား အရွင္ဘုရား….”
> ဟုဘုရားသခင္ထံ တုိင္တည္ ဆုေတာင္းလုိက္သည္။
> အံ့အားသင့္စရာ ေကာင္းစြာပင္ ဘုရားသခင္က “မင္းေတာင္းတဲ့ဆု ၿပည့္ေစ” ဟု
> ခြင့္ၿပဳေလသည္။
>
> ေနာက္တစ္ေန႔ မုိးလင္းခ်ိန္တြင္ အမ်ိဳးသားမွာ အမိ်ဳးသမီးဘ၀သို႔ ထူးဆန္းစြာ
> ေၿပာင္းလဲသြားေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ေယာက်္ားထက္ ဦးစြာနုိးထကာ နံနက္စာ
> ၿပင္ဆင္ရေလသည္။ နံနက္စာၿပင္ဆင္ၿပီးေနာက္ ေယာက္်ားလုပ္သူနွင့္ သားသမီးမ်ားကုိ
> နူိးကာ နံနက္စာေကြ်းေမြးရသည္။ နံနက္စာေကြ်းၿပီးေနာက္ ေယာက်္ားနွင့္ကေလးမ်ား
> ရံုးနွင့္ ေက်ာင္းသြားနုိင္ရင္ အ၀တ္အစား၊ ထမင္းဘူး တုိ႔ကုိ ၿပင္ဆင္ေပးရသည္။
> ကေလးမ်ားကုိ ေက်ာင္းသုိ႔ပုိ႔ရသည္။
>
> ထုိ႔ေနာက္ ေစ်း၀င္၀ယ္ၿပီး အိမ္ၿပန္လာရသည္။ ခ်က္ၿပဳတ္ရသည္။ အ၀တ္ေလွ်ာ္ရသည္။
> မီးပူတုိက္ရသည္။ အေၿပးအလြား သတင္းစာ ဖတ္ရသည္။ ရုပ္ၿမင္သံၾကား ၾကည့္ရသည္။
> ထုိ႔ေနာက္ ကေလးမ်ားကုိ ေက်ာင္းမွ ၾကိဳရသည္။ ကေလးမ်ားအား ေရမုိးခ်ိဳးေပးရသည္။
> အိမ္စာ ၀ုိင္းကူ လုပ္ေပးရသည္။ ေယာက်္ား ရံုးမွ ၿပန္လာခ်ိန္တြင္
> ေရမုိးခ်ိဳးနုိင္ရန္ ၿပင္ဆင္ေပးၿပီး ညစာ အတူစားရသည္။ ေဆးေၾကာ သန္႔ရွင္းေရး
> လုပ္ရသည္။
> ေယာက်္ားက စကားေၿပာဆုိ ေမးၿမန္လွ်င္ ၿပန္လည္တံု႔ၿပန္ေၿဖၾကားရၿပီး
> ေယာက္်ားၿဖစ္သူ အလုိအတုိင္း အိပ္ရာ၀င္ရကာ ေယာက်္ားစိတ္တုိင္းက် ၿပဳသမ်ွ
> နုရၿပန္သည္။
>
> ေနာက္တေန႔ နံနက္ေစာေစာထခ်ိန္ မိန္းမ ဘ၀သုိ႔ ေရာက္ေနဆဲ ၿဖစ္ေသာ ေယာက်္ားသည္
> ဘုရားသခင္ထံ အေၿပးအလြား ဆုေတာင္းၿပန္သည္။
> “အဖ ဘုရားသခင္… ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳး(အဲ… ကြ်န္မ) မွားသြားခဲ.ပါၿပီ။ မိန္းမေတြ
> မည္မွ်ပင္ပန္း၊ စိတ္ရွည္၊ သည္းခံရသည္ကုိလည္း ကုိယ္ခ်င္းစာမိပါၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္
> မိန္း(အဲ ေယာက်္ား၊ မဟုတ္ပါဘူး ဘုရား မိန္းမ) ကုိ ယခုမွ စၿပီး ခ်စ္ၿမတ္နုိ္း၍
> ေကာင္းစြာေစာင့္ေရွာက္ပါေတာ့မည္
> အခုခ်က္ခ်င္း ၿပန္လည္ ေပးသနားပါ။ မိန္းမနွင့္ဘ၀ခ်င္း ၿပန္၍
> ေၿပာင္းလဲေပးေတာ္မူပါဘုရား” ဟုလူိက္လူိက္လွဲလွဲ ဆုေတာင္းေလေတာ့သည္။
>
> ဘုရားသခင္သည္ တပည့္သား(သမီး) အားေအာက္ပါအတုိင္း ေၿပာ၍ ၿပန္ေလေတာ့သည္။
> “မင္း (နင္) အၿမင္မွန္ရ၍ ငါ၀မ္းေၿမာက္လွေပသည္။ သုိ႔ေသာ္ၿငား မင္း(နင္) သည္
> ယမန္ေန႔ည က ေယာက်္ားလုပ္သူအား ေကာင္းစြာၿပဳစုခဲ့၍ သေႏၶေအာင္္ခဲ့ၿပီျဖစ္၍
> ေနာက္ထပ္ ၉ လမွ် အသာေစာင့္၍ ေမြးဖြားျပီးခါမွ ဘ၀ေၿပာင္းရန္
> ငါ့ထံဆုၿပန္ေတာင္းေလ” ဟူသတည္း။
> ျပံဳးေပ်ာ္ႏိုင္ပါေစ...။
>
> ေသမင္းႏႈတ္ခမ္းခရီးသြားလုပ္ငန္း
> 06/30/2009
> 0 Comment(s) <http://ayecherry.weebly.com/
>
>
> ေသမင္းႏႈတ္ခမ္း ခရီးသြား လုပ္ငန္း
>
> - အလုပ္ဖိစီးျပီး စိတ္ပင္ပန္းေနသူမ်ား
> - သမက္ႏွင့္မတည့္ေသာ ေယာကၡမမ်ား
> - ေယာကၡမႏွင့္ မတည့္ေသာ သမက္မ်ား
> - အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္မေျပသည့္ ေယာက်ၤားႏွင့္ မိန္းမမ်ား အတြက္ ေမတၱာလက္ေဆာင္
> ဝယ္ေပးသင့္သည့္ “ ေသမင္းႏႈတ္ခမ္း ” ခရီးစဥ္မ်ားႏွင့္ ဝန္ေဆာင္မူ့မ်ားမွာ......
> ၁။ ဘရိတ္ မေကာင္း၊ စက္ မေကာင္း၊ ၾကမ္းခင္း မေကာင္းသည့္ ကားမ်ားျဖင့္ သြားရမည္။
> ၂။ လမ္းခရီးတြင္ ထမင္းက်န္၊ ဟင္းက်န္၊ ထမင္းသိုး၊ ဟင္းသိုးမ်ားျဖင့္
> ဧည့္ခံမည္။
> ၃။ လမ္းခရီးတြင္ ေရငတ္ေျပေစရန္ ငံျပာရည္ ပုလင္းမ်ားကို လိုသေလာက္ ေပးမည္။
> ၄။ လမ္းခရီးတြင္ အမူးအေမာ ေျပေစရန္ နာမည္ၾကီး “ ေခ်းလူးေသးလူး ကုမၼဏီ ” မွ
> ထုတ္လုပ္သည့္ ေခ်းေခ်ာ့ကလက္၊ ေခ်းပရုတ္ဆီမ်ား ( ေၾကာ္ျငာသည့္ အေနျဖင့္ ) ကို
> အခမဲ့ ေပးမည္။
> ၅။ ေအးေအးေဆးေဆး တည္းခိုလိုသူမ်ားအတြက္ ေရခဲတိုက္ စီစဥ္ေပးမည္။
> ၆။ ဇိမ္ခံလိုသူမ်ားအတြက္ ၾကမ္းပိုးကိုက္သည့္ အိပ္ရာမ်ား စီစဥ္ေပးပါမည္။
> ၇။ အဆင့္ျမင့္ျမင့္ တည္းခိုလိုသူမ်ားအတြက္ ထန္းပင္ထိတ္ဖ်ားတြင္
> ပုခက္ဆင္ေပးပါမည္။
> ၈။ လမ္းခရီးတြက္ အပ်င္းေျပေစရန္အတြက္ အစအဆံုး ရန္ျဖစ္သည့္ ျမန္မာ
> ဗီြဒီယိုကားမ်ားျဖင့္ ေဖ်ာ္ေျဖေပးပါမည္။
> ကြ်န္မတို့ သြားမည့္ ခရီးစဥ္မ်ားမွာ.....
> ၁။ ပင္လယ္ေမ်ာ့ ေပါသည့္ ေရခ်ိဳးဆိပ္တြင္ တစ္ညအိပ္ ( ထိုမွ )
> ၂။ ငါးပူတင္းေပါသည့္ ေရခ်ိဳးဆိပ္တြင္ တစ္ညအိပ္ (ထိုမွ)
> ၃။ ငါးမန္းေပါသည့္ ေရခ်ိဳးဆိပ္တြင္ တစ္ညအိပ္ (ထိုမွ ခရီးသည္မ်ား က်န္ေသးလွ်င္)
> ၄။ ေတာင္္တက္ခရီးစဥ္ ( အင္းေလးကန္အတြင္းသို့ ကန္ခ်သည့္) အပန္းေျဖ ခရီးစဥ္....(
> ထိုမွ ခရီးသည္ က်န္ေသးလွ်င္)
> ၅။ ေတာင္ေအာက္ခရီးစဥ္ ( သတိ ဘရိတ္ပိုက္ ျဖဳတ္ေပးမည္)
> ပိုက္ဆံ မတတ္ႏုိင္ပါက...အလကား ေခၚေဆာင္ပါမည္။
>
> စိတၱဇအထူးကု ေဆးရံုမွာ ေဆာ့ဝဲလ္အင္ဂ်င္နီယာသံုးဦး ေရာက္ေနခဲ့တယ္။
> အဲဒီအင္ဂ်င္နီယာေတြက ကြန္ျပဴတာနဲ႔ ေန႔ေရာညပါ အလုပ္လုပ္ခဲ့ရလို႔
> စိတ္ကေယာင္ကခ်ားျဖစ္ၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာ စိတ္မႏွံ႔တဲ့အဆင့္ကို ေရာက္သြားခဲ့လို႔
> ေဆးရံုေရာက္လာတာျဖစ္တယ္။
>
> တစ္ေန႔မွာ ဆရာဝန္က လူနာေတြကို လွည့္လည္စစ္ေဆးေတာ့ ေလယာဥ္မွဴးအကၤ်ီဝတ္ထားတဲ့
> အင္ဂ်င္နီယာလူနာကုိ ေတြ႔လိုက္တယ္။
>
> "မင္း ဘယ္သူလဲ?"
>
> "ကြၽန္ေတာ္ေလယာဥ္မွဴးပါ" အင္ဂ်င္နီယာက ေျဖၿပီး ကြန္ျပဴတာေရွ႕မွာ
> ပ်ံတဲ့အျပဳအမႈမ်ဳိး သြားလုပ္ေနခ့ဲတယ္။
>
> ဆရာဝန္ကဆက္ၿပီး အဝတ္ေၾကာင္ေၾကာင္က်ားက်ား ဝတ္ထားတဲ့ အင္ဂ်င္နီယာကို
> ေတြ႔ၿပန္တယ္။
>
> "မင္း ဘယ္သူလဲ?"
>
> "ကြၽန္ေတာ္ ေမာ္ဒယ္ပါ" အင္ဂ်င္နီယာက သူ႔ေနရာသြားၿပီး အမႈအရာအမ်ဳိးမ်ဳိး
> လုပ္ေနခဲ့တယ္။
>
> ဆရာဝန္က ဝတ္စံုျဖဴဝတ္ၿပီး၊ မုတ္ဆိတ္ရိုက္ဓား ကိုင္ထားတဲ့
> ေနာက္ဆံုးအင္ဂ်င္နီယာကို ေတြ႔လို႔ေမးလိုက္ျပန္တယ္။
>
> "မင္း ဘယ္သူလဲ?"
>
> "ရွဴး... တိုးတိုး... ကြၽန္ေတာ္လက္ေတြ႔ခဲြစိတ္ေနတဲ့ အေကာင္ကို မလန္႔မိေစနဲ႔"
> လူနာက ေျပာေျပာဆိုဆို ေလွာင္ထားတဲ့ ေမာက့္စ္(mouse) ဂရုတစိုက္ထုတ္လာခဲ့တယ္။
>
> ၃)
>
> သားက ညတိုင္း ေမေမနဲ႔အိပ္ေတာ့ ေမေမက "သား ၾကီးလာလို႔ မိန္းမယူရင္ေကာ
> ေမေမနဲ႔ပဲအိပ္မလား!"
>
> "ေမေမနဲ႔ပဲ အိပ္မွာေပါ့"
>
> "ဒီလိုဆိုရင္ ေမေမ့ေခြၽးမ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"
>
> "ေဖေဖနဲ႔ အိပ္ခိုင္းလိုက္မယ္"
>
> ေဖေဖက သားစကားကို ဝင္ေထာက္တယ္ "အင္း.. ဒီကေလး ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ သိတတ္လိုက္တာ"
>
>
> ဆရာ၀န္ရဲ႔ စမ္းသပ္ပံု
>
> အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး ကေလးေခၚျပီး ကေလးေဆးရံုကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။
> ဆရာ၀န္။....။ ကေလးကို မိခင္ႏို႔ တိုက္တာလား.. ႏြားႏို႔တိုက္တာလား...
> အမ်ိဳးသမီး။....။ မိခင္ႏို႔ပါ။
> ဆရာ၀န္။....။ ကြ်န္ေတာ္ စမ္းသပ္မလို႔ ခင္ဗ်ား အကၤ်ီကို ခြ်တ္လိုက္ပါ။
> အမ်ဳိးသမီး။...။ ဟင္.. ဘာလို႔လဲ..
> ဆရာ၀န္။....။ စိတ္မပူပါနဲ႔။ ဒါ ေဆးရံုပါ။ က်ဴးလြန္တာေတြ မရွိပါဘူး။
>
> အမ်ဳိးသမီးက ယံုတစ္၀က္ မယံုတစ္၀က္နဲ႔ ဆရာ၀န္ရဲ႔ အစမ္းသပ္ကို ခံလိုက္တယ္။
> ခဏေလာက္ စမ္းသပ္ျပီး ဆရာ၀န္က “ ခင္ဗ်ားမွာ မိခင္ႏို႔ရည္မွ မရွိတာ။ ဒါေၾကာင့္
> ကေလးက အာဟာရ ျပတ္ေနတာေပါ့” လို႔ ေျပာေတာ့ အမ်ဳိးသမီးက “ကြ်န္မမွာ
> ဘယ္လိုလုပ္ျပီး မိခင္ႏု႔ိရည္ ရွိမလဲ။ ကြ်န္မက သူ႔အန္တီ” လို႔ ေဒါသတၾကီး
> ျပန္ေအာ္လိုက္တယ္။
>
>
> ေဒါက္တာ ဘာမီတြန္
>
> ဟိုးတုန္းက ..ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕မွာ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ရိွသတဲ႔။
>
> အဲဒီဆရာဝန္က ဘယ္လိုလူနာလာလာ ဘာမီတြန္သာ(Burmeton) ေပးတတ္သတဲ႔။
>
> တစ္ေန႔ အဲဒီၿမိဳ႕က အမ်ိဴးသမီးတစ္ေယာက္ဟာ ဆရာဝန္ကို ပညာစမ္းလိုတဲ႔
> စိတ္နဲ႔ သူရဲ႕ သမီးၿဖစ္သူကုိေခၚၿပီး ဆရာဝန္ဆီသြားတာေတာ႔တာပဲ…
>
> အမိ်ဳးသမီး….ဆရာ ကၽႊန္မသမီးေလး ဗိုက္ေတြအရမ္းနာေနလို႔ပါ..
>
> ဆရာဝန္….ဘာမွမပူပါနဲ႔ဗ်ာ ေရာ႔ ဘာမီတြန္ေလးေသာက္လိုက္..
>
> အမ်ိဳးသမီးကေတာ႔ မေက်နပ္တ႔႔ဲ မ်က္နွာနဲ႔ ၿပန္ထြက္လာေလရဲ႕။
>
> ဒါနဲ႔ ေနာက္တစ္ေန႕ထပ္သြားၿပန္ေတာ႔တာပဲ
>
> အမ်ိဳးသမီး…..ဆရာ ကၽႊန္မ ရာသီလာတာ ရက္မမွန္လို႔ ဆရာ။
>
> ဆရာဝန္…. ဘာမွမပူပါနဲ႔ဗ်ာ ေရာ႔ ဘာမီတြန္ေလးေသာက္လိုက္။
>
> ဒီတစ္ခါလည္း အမ်ိဳးသမီးက မေက်မနပ္နဲ႔ဘဲ ၿပန္ခဲ႔ တယ္။ ေနာက္တစ္ရက္
>
> အမ်ိဳးသမီး….ဆရာ ကၽႊန္မအမ်ိဳးသား အရက္ေသာက္မ်ားၿပီး အိပ္ရာထဲလဲေနလို႔ပါ။
>
> ဆရာဝန္….ဘာမွမပူပါနဲ႔ဗ်ာ ေရာ႔ ဘာမီတြန္ေလးေသာက္ ခိုင္းလိုက္။
>
> ဒီတစ္ခါေတာ႔ ဘယ္လိုမွ သည္းမခံနိုင္ေတာ႔တဲ႔ အမ်ိဳးသမီး က
>
> …..ဆရာ ကၽႊန္မ ကေလးမလိုခ်င္လို႕ သားဆက္ၿခားခ်င္လို႔ပါ။
>
> ဒီတစ္ခါေတာ႔ ဆရာဝန္ေခါင္းေတာ္ေတာ္စားသြားၿပီ
> ဟိုေတြးဒီေတြးလုပ္ေနပါတယ္။ ဒါကိုႀကည္႕ၿပီး အမ်ိဳးသမီး ကေတာ႔
> အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ေနတာေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔ သူ႔ရဲ႕အေပ်ာ္ေတြဟာ
> ဆရာဝန္ရဲ႕စကားေႀကာင္႔ ဆိတ္သုဥ္းသြားေလရဲ႕။
> ဆရာဝန္ေၿပာလိုက္တာက”’ခင္ဗ်ားအမ်
> သတည္း။။။။။။
>
>
>
> တစ္ခါက လူသားစားတဲ့ေတာကလူရိုင္းသားအဖဟာ အိမ္မွာခ်က္ဖို႔အသားမရွိေတာ့တာ
> ျမိဳ႕အစြန္နားအထိ တက္လာၾကတယ္။ ေတြ႕တဲ့သူကိုဖမ္းေခၚလာျပီး ခ်က္စားဖို႔ေပါ့။
> ဒီလိုနဲ႔လူအရိပ္အေျခေစာင့္ေနတု
> မိန္းမပိန္ပိန္တစ္ေယာက္ျဖတ္လာ
> သားကေမးတယ္ " အေဖ၊ အဲဒီမိန္းမကို ခ်က္စားရေအာင္ ဖမ္းသြား မလား.." ဆိုေတာ့
> အေဖက " ေနဦး ဒီမိန္းမက ပိန္လြန္းတယ္။ အရိုးၾကီးပဲ။ စားလို႔မေကာင္းဘူး။ "
> ေနာက္မိန္းမ၀၀တစ္ေယာက္ျဖတ္လာေတာ
> သားကေမးတယ္ " အေဖ၊ ဒီတစ္ေယာက္က ၀၀တုတ္တုတ္ၾကီး စားလို႔ေကာင္းမယ္။
> ဖမ္းသြားရေအာင္..." အေဖကလည္း " ဒီတစ္ေယာက္က ၀လြန္းတယ္။
> ငါတို႔စားလို႔ကုန္မွာမဟုတ္ဘူးတဲ
> ဒီလိုနဲ႔ေစာင့္ၾကည့္ေနရင္း ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္လွလွပပမိန္း
> သားကလည္း " အေဖ ဒီတစ္ေယာက္ဆိုအေနေတာ္ပဲ။ ပိန္လည္းမပိန္၊ ၀လည္းမ၀ဘူး။
> ဖမ္းသြားရေအာင္..." လို႔ေမးတယ္။
> အေဖကလည္း " ဟုတ္တယ္၊ ဒီတစ္ေယာက္ကအေတာ္ပဲ။ ဖမ္းသြားရေအာင္။
> အိမ္ေရာက္ရင္မင္းအေမကို
> ခ်က္စားၾကတာေပါ့သားရယ္ …"
>
> တတ္ပါေပ့ကြယ္ <http://ayecherry.weebly.com/
> 06/30/2009
> 0 Comment(s) <http://ayecherry.weebly.com/
>
>
> တတ္လိုက္ပါေပ့ကြယ္
>
> “ သူငယ္ခ်င္း ငါ ဘီအီးခ်လာတာ ၾကာျပိ၊ ငါ အခုထိ ဘီအီးရဲ့ အဓိပၸယ္ကို မသိေသးဘူး။
> ”
> “ ျမင္းစီးျပီး အထီးမွန္း၊ အမမွန္း မသိဆိုတာလို ျဖစ္ေနျပီ။ ငါ
> ရွင္းျပမယ္...'B' ဆိုတာက Bottle၊ 'E' ဆိုတာက Economics၊ အဓိပၸယ္က ပုလင္းနဲ့
> စီးပြားေရး လုပ္စားတာေပါ့ကြာ ”
> “ ေၾသာ္...လက္စသတ္ေတာ့...ဘီအီးဆို တာ ပုလင္းခြံေကာက္တဲ့ သူကို ေျပာတာကိုး ”
> ( BE ဆိုသည္မွာ အစိုးရ အရက္ျဖဴဆိုင္ ေခတ္က အရက္ျဖန့္ျဖဴးေသာ ကုမၼဏီ၏ အမည္
> ျဖစ္သည္။ အျပည့္အစံုမွာ BURMA ENTERPRISE DISTILERY COMPANY ျဖစ္ျပီး B.E.D.C
> ကို BE ဟု အလြယ္ ေခၚျခင္းျဖစ္သည္။ )
>
>
No comments:
Post a Comment